ယခုကာလတြင္ ရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔ကား

ယခုကာလတြင္ ရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔ကား

သမုတိသံဃာဟူ၍ေခၚရသည္။ ]သမုတိ} ဟူသည္မွာ အမ်ားက သမုတ္ျခင္းျဖစ္၍၊ သံဃာေခၚၾကစို႔ဟု သမုတ္ၾကသည္ကို ဆိုလိုသည္။ ဘယ္သို႔ သမုတ္ေခၚေဝၚပါသနည္းဆိုေသာ္။ ဥတၱိစတုတၴကမၼဝါအားျဖင့္။ ဥပသမၸဒါကံကိုေဆာင္၍၊ ရဟန္း ခံျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းခံျခင္း အေၾကာင္းကို ေဖၚျပပါဦးေတာ့အံ့။

ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ အလွဴႀကီးကိုေပး၍၊ ဗုဒၶသာသနာကို ၾကည္ညိဳေသာ သူတို႔တြင္ တူမွ်ေသာသူ မရွိဟု ဗ်ာဒိတ္ရေသာ၊ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးအား၊ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆ အရွင္က၊ မိမိပစၥည္းကို ဤလူ႔ျပည္မွသည္ ျဗဟၼာျပည္တိုင္ေအာင္ စုပံု၍လွဴျငားေသာ္လည္း၊ သာသနာေတာ္ အေမြခံမျဖစ္ေသး။ မိမိ၌ျဖစ္ေသာ သားသမီးတို႔ကို ရဟန္းျပဳေစျခင္းသာလွ်င္၊ သာသနာေတာ္ အေမြခံ ျဖစ္သတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္မွ သားေတာ္ မဟိႏၵ၊ သမီးေတာ္ သဂၤမိတၱာတို႔ကို ရဟန္းျပဳေစသည္။ ဤနည္းကို အစဥ္မွီးသျဖင့္၊ျမန္မာျပည္တြင္ ေယာက်ၤားတိုင္း ရွင္သာမေဏျပဳေစ၍၊ သကၤန္းဝတ္ေစသည္။ ထိုသို႔ သကၤန္းဝတ္ေသာသူမွသာ၊ သာသနာႏွင့္ ဆိုင္သည္။ ရဟန္း မခံေသာ သူတို႔မွာ သာသနာထမ္း ရဟန္းတို႔၏ အေထာက္အမ၊ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမ၊ ဥပသကာ၊ ဥပသကီမ မ်သာျဖစ္ေလသည္။ သို႔အတြက္ ရဟန္းခံသည္ဆိုေသာ္ ဘယ္သို႔ဆိုလိုသနည္း။ သိမ္ဝင္၍ ဥတ္ကမၼဝါဖတ္ျခင္းသည္ ဘယ္သို႔ဆိုသည္ကို သိၾကေစရန္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဖၚျပပါမည္။

ဥတၱိစတုတၴကမၼဝါစာအရ ရဟန္းခံျခင္း။

ရဟန္းေလာင္းအား ဆံုးမခဏ္းကို ေရးေသာအခါ၊ စကားရွည္လွ်ား က်ယ္ဝန္းေနမည္ စိုးေသာေၾကာင့္၊ ျမန္မာစကား သက္သက္ျဖင့္သာ ေရးသားရသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာ အခ်က္၌သာ ပါဠိကို အနည္းငယ္တည့္သြင္း၍ ေရးထားပါသည္။ ေရွးကာလ လူမ်ားတို႔သည္ မိမိတို႔သိသင့္သိထိုက္ေသာ အရာမ်ားကို မသိရ၊ ယခုကာလမွာ၊ အရာရာတိုင္း တိုးတက္လာ၍၊ ပံုႏွိပ္တိုက္မ်ားစြာတို႔မွ စာအုပ္မ်ား ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို၊ ပံုႏွိပ္ေရာင္းခ်လွ်က္ ေနၿပီးျဖစ္၍၊ မိမိတို႔အလိုရွိ သိသင့္သိထိုက္ သိအပ္လွေသာ အရာမ်ားတို႔ကို ရွာေဖြၾကည့္ရႈျခင္းအားျဖင့္ သိရေသာ အခြင့္ရွိေလၿပီ။ ထိုသို႔ သိသင့္ သိထိုက္အပ္ေသာ အရာတို႔တြင္ ရဟန္းျဖစ္ျခင္းသည္ ဗုဒၶတရားအတိုင္း ဒုလႅဘတရား ငါးပါးတြင္၊ တပါးအပါအဝင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ လူတိုင္း သိသင့္ သိထိုက္ေသာ သိအပ္ေသာ အရာျဖစ္ေလသည္ႏွင့္ အပိုအလိုမပါေစဘဲ ကမၼဝါနိႆယ် လာသည့္အတိုင္းေရး၍ ေဖၚျပလိုက္ပါသည္။

ပါဠိ။ ။ပဌမံ ဥပၸဇၩံ ဂါဟာေပတေပၸါ။ ။ျမန္မာ၊ ေရွးဦးစြာ ဥပစၩာယ္ ဆရာကိုေရြးလိုက္ပါ။

ပါဠိ။ ။ ဥပဇၩာေယာေမဘေႏၱေဟာတိ။ဟု သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ရဟန္းေလာင္းက ဆိုရမည္။ ျမန္မာ၊ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဥပစၩာယ္ဆရာျဖစ္ေလာ။

ဥပစၩာယ္ဆရာ လုပ္ရမည့္ရဟန္းက။ ။သာဟု၊ ေကာင္းၿပီ။ လဟု၊ မင္းဥပစၩာယ္ လုပ္ရန္ ဝန္မေလးဟု ဆိုၿပီးမွ။ ။ ပါသာဒိေသန သမၸာေဒထ။ ။ၾကည္ညိဳဘြယ္ေသာ လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေလာ့။ ။ ရဟန္းေလာင္းက။ ။အာမဘေႏၱ။ ။ဟုတ္ပါ၏ဘုရား ဟူ၍ ဆိုေလ။

ဆရာက။ ဥပဇၩဂါေဟေပတြာပတၱစီဝရံအာစိကၡိတဗၺံ။ ။အဓိပၸါယ္ကား။ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ယူၿပီး၍၊ သပိတ္တလံုး၊ သံုးထည္ေသာသကၤန္းကို ဘုရားပညတ္၍ သင့္ကို ကြ်ႏု္ပ္တို႔ၾကားေပအံ့။ ။အယေႏၱပေတၱ။ ။ဤသပိတ္ကို သင္၏သပိတ္ဟုမွတ္။ ။အယံသံဃာဋိ။ ။ ဤဒုကုဋ္သကၤန္းႀကီးကို သင္၏သကၤန္းႀကီးဟုမွတ္။ ။အယံ ဥတၱရ သံေဃာ။ ။ဤသကၤန္းသည္ သင္၏ ကိုယ္ဝတ္သကၤန္းႀကီးဟုမွတ္။ ။အယံအႏၱရဝါသေကာ။ ။ဤသင္းပိုင္သည္ သင္၏ သင္းပိုင္ဟုမွတ္။ သပိတ္၊သကၤန္းတို႔ကို ၾကားေသာအခါ။

ရဟန္းေလာင္းက။ ။အာမဘေႏၱ။ ။ဟုတ္မွန္ပါ၏ မွတ္ပါမည္ဘုရားဆို။ ဂစၦာမိအမုမွိဩကာေသတိဌာသိ။ ။ဆံုးမရန္ အခ်ိန္ၾကျပီျဖစ္၍ သံဃာအလယ္မွထြက္၍ သင့္အပ္ေသာအရပ္၌ ေနေလာ့။

( ရဟန္းေလာင္းကို တဆယ့္ႏွစ္ေတာင္ လြတ္ေသာအရပ္၌ ထားရမည္၊ထားျပီးလွ်င္ ဆံုးမလိုေသာ ကမၼဝါဆရာတို႔ ရြတ္ဘတ္ရမည္မွာ)

ပါဠိ။ ။သုဏာတုေမ ဘေႏၱ သံေဃာ၊ နာေဂါ အာယသၼာေတာ။ တိႆဥပသမၸဒါပခါ၊ ယဒိသံဃႆတၱကလႅံ။ အဟံနာဂံ အႏုသာေသယ်ံ။ ။ ဤသို႔ ဘတ္ၿပီးလွ်င္၊ ရဟန္းေလာင္းရွိရာသို႔ သြား၍ ဆံုးမရမည္။ ။ဆံုးမေသာ စကားမွာ။

ျမန္မာ။ ။ ပဥၥေလာင္းက၊ ယခုကြ်ႏု္ပ္ေမးေသာ စကားမ်ားကို ေစ့ေစ့နားေထာင္၍၊ ဟုတ္ရာ မွန္ရာကို ေျပာေသာ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာကိုသာ ေျပာပါ။ ရွိက ရွိသည္။ မရွိက မရွိဟုေျပာ၊ မင္းကို အရွက္ကြဲေအာင္ေမးျခင္းမဟုတ္၊ ဘုရား အမန္႔ေတာ္ႏွင့္သာ ငါတို႔ေမးရသည္။

ရဟန္းေလာင္းအား ေမးစစ္ေသာ အခ်က္၌၊ ပါဠိကို မေရးဘဲ ျမန္မာသက္သက္သာ ေရးေပအံ့။

၁။ ေသြးျပည္ယိုေသာအနာရွိသလား၊( မရွိပါဘုရား)။

၂။ ေပြး၊ ညွင္း၊ တင္းတိပ္နာရွိသလား၊ ( မရွိပါဘုရား)။

၃။ ေခ်ာင္ဆိုးနာရွိသလား။ ( မရွိပါဘုရား)။

၄။ ဝက္ရူးနာရွိသလား။ ( မရွိပါဘုရား)။

၅။ လူစင္စစ္ျဖစ္သလား။ ( လူစင္စစ္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား)။

၆။ ေယာက်ၤား စင္စစ္ျဖစ္ပါသလား။ ( ေယာက်ၤားစင္စစ္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား)။

၇။ ေတာ္လွန္ေသာသူျဖစ္ပါသလား။ ( မျဖစ္ပါဘုရား)။

၈။ သူ႔ေျြကး သူ႔ၿမီးတင္ေသာသူ ျဖစ္ပါသလား။ ( မျဖစ္ပါဘုရား)။

၉။ မင္းခစားေသာသူျဖစ္ပါသလား။ ( မျဖစ္ပါဘုရား)။

၁၀။ အမိ၊ အဘတို႔ အခြင့္လႊတ္ၿပီလား။ ( လႊတ္ပါၿပီဘုရား)။

၁၁။ အသက္ ၂၀ ျပည့္ၿပီလား။ ( ျပည့္ပါၿပီဘုရား)။

၁၂။ သပိတ္သကၤန္း ျပည့္စံုၿပီလား။ ( ျပည့္စံုပါၿပီဘုရား)။

၁၃။ သင္၏ အမည္ကို ဘယ္သို႔ေခၚသနည္း။ ( နာဂ ဟုေခၚပါသည္ဘုရား)။

၁၄။ သင္၏ ဆရာအမည္ကို ဘယ္သို႔ေခၚသနည္း။ ( တိႆ ဟုေခၚပါသည္ဘုရား)။

မွတ္ရန္။ ။ အစကတည္းက အမည္ကို မည္သို႔ေခၚဆို၍ မည္သို႔ေျဖဆိုရန္ ေျပာထားျပီးျဖစ္သည္။

ဤသို႔ေမးသမ်တို႔ကို အလံုးစံုေျဖဆိုၿပီးေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သံုးပါးကို ကမၼဝါဆရာဟု မွတ္ေတာ့။ သင့္ကို အလံုးစံုေမး၍ ျပီးေသာေၾကာင့္၊ သံဃာကို ငါတို႔ၾကားဦးမည္။ ဤသိမ္ျပင္ပသို႔ မသြားဘဲ သည္ေနရာမွာ ရပ္ေနဦး၊ ငါတို႔က လာခဲ့ဟုေခၚေသာအခါမွ ငါတို႔ထံသို႔ လာခဲ့ေလာ။

၄င္းရြတ္ဖတ္ရေသာ ကမၼဝါစာမွာ။ ။ သုဏာတုေမ ဘေႏၱ သံေဃာ၊ နာေဂါအာယသၼေတာ၊ တိႆ ဥပသမၸဒါေပေခါ၊ အႏုသိေဌာေသာမယာ၊ ကဒိသံဃႆပတၱကလႅံ၊ နာေဂါအာဂေစၦယ်၊ အာဂစၦာဟီတိဝတၴေဗၺာ။ ( ၄င္းကိုဖတ္ၿပီးလ်င္ ရဟန္းေလာင္းကိုေခၚ၊ ေရာက္လွ်င္ သံဃာအေပါင္းတို႔အား၊ ပဥၥင္းအျဖစ္သို႔ ေလွ်ာက္ေတာင္းရမည္မွာ)။

သံဃဘေႏၱ ဥပသမၸဒံယာစာမိ၊ ဥလႅဳမၼတုမံ ဘေႏၱသံေဃာ အႏုကမၼံ ဥပဒါယ။ ဤသို႔ သံုးႀကိမ္ဆို၍ ေတာင္းရမည္။

ျမန္မာျပန္ေသာ္၊ အရွင္ဘုရားတို႔၊ တပည့္ေတာ္တို႔သည္၊ သံဃာေတာ္မ်ားတို႔ကို ပဥၥင္းအျဖစ္ကို ေတာင္းပါ၏။ အရွင္ဘုရားတို႔၊ သံဃာေတာ္တို႔သည္၊ ကြ်ႏု္ပ္ကို နိဗၺာန္ အက်ိဳးကိုရည္စူး၍၊ မည္းညစ္ေသာ အကုသိုလ္ ဘဝမွ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေသာ ကုသိုလ္ဘဝသို႔ တည္ေစပါဘုရား။ ။ဤသို႔ေလွ်ာက္ေတာင္းၿပီးမွ၊ သံဃာေတာ္တို႔က၊ အထက္ကေမးေသာ ေမးခြန္းတဆယ့္ေလးခြန္းကို ျပန္၍ ေမးၿပီး။ ေမးသည္ကို အကုန္ေျဖဆိုၿပီးမွ၊ ေအာက္ပါအတိုင္း ကမၼဝါကိုဖတ္ရမည္။

သုဏာတုေမ ဘေႏၱ သံေဃာ၊ နာေဂါအာယသၼေတာ၊ တိႆ ဥပသမၸဒါေပေခါ။ ပရိသုေဒၶါ အႏၱရာယိေကဟိ ဓေမၼဟိ၊ ပရိပုဏၰႆပတၱစီဝရံ၊ နာေဂါသံဃံဥပသမၸဒံယာစတိ၊ အာယသၼတာတိေႆနဥပဇၩာေယန။ ယဒိသံဃႆပတၱကလႅံ။ သံေဃာနာဂံဥပသမၸာေဒယ်။ အာယသမၼတာတိေႆန ဥပဇၩေယန ဧသာဥတၱိ။

သုဏာတုေမ ဘေႏၱ သံေဃာ၊ နာေဂါအာယသၼေတာ၊ တိႆ ဥပသမၸဒါေပေခါ။ ပရိသုေဒၶါ အႏၱရာယိေကဟိ ဓေမၼဟိ၊ ပရိပုဏၰႆပတၱစီဝရံ၊ နာေဂါသံဃံဥပသမၸဒံယာစတိ၊ အာယသၼတာတိေႆနဥပဇၩာေယန၊ သံေဃာနဂံ ဥပသမၸာေဒတိ အာယသၼာတာတိေႆန ဥပဇၩာေယန၊ ယႆယသၼေတာ ခမတိ နာဂႆ ဥပသမၸဒါ၊ အာယသၼာတာ တိေႆန ဥပဇၩာေယန၊ ေသာတုဏွႆ ယႆနကၡမတိ ေသဘာေသယ်။

ဒုတိယကမၼဝါ။ တတိယကမၼဝါမွာ ဤအတူမွတ္။ ။ဥပသမၸေႏၷာ သံေဃန နာေဂါ၊ အာယသၼတာတိေႆန ဥပဇၩာေယန ခမတိ၊ သံဃႆတသၼာတုဏွိ၊ ဧဝေမတံဓါရယာမိ။ ။ဥပသမၸေႏၷာကစ၍ သံုးႀကိမ္ဖတ္။ ဒုတိယကမၼဝါမွာ ၊ ဒုတိယံပိဧကမတၱံဝဒါမိ ကစ၍၊ ေသာဘာေသယ်တိုင္ေအာင္ ဒုတိယကမၼဝါမွတ္။ ။တတိယကမၼဝါမွာ၊ တတိယံဧကမတၴံဝဒါမိကစ၍၊ ဘာေသယ်တိုင္ေအာင္ တတိယကမၼဝါမွတ္။

၄င္းကမၼဝါ၏ အဓိပၸါယ္မွာကား။ ။ အရွင္ဘုရားတို႔ သံဃာေတာ္တို႔သည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ စကားကို နားေထာင္ေတာ္မူပါေလာ့၊ ဘုန္းႀကီး၍ သက္ေတာ္ရွည္ေသာ၊ တိႆ အမည္ရွိေသာ မေထရ္၏ ပဥၥင္းအျဖစ္ကို ငဲ့ေသာ နာဂ အမည္ရွိေသာ ဤပဥၥင္းေလာင္းသည္၊ အႏၱရယ္ကို ျပဳတတ္ေသာ၊ ေသြးျပည္ယိုေသာ အနာ၊ ေပြး၊ ညွင္း၊ တင္းတိပ္နာ၊ ေခ်ာင္းဆိုးနာ၊ ဝတ္ရူးနာတည္းဟူေသာ ငါးပါးေသာ တရားတို႔မွ၊ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း၏။ ထိုပဥၥင္းေလာင္းအား အဓိဌာန္ေလာက္ေသာ သပိတ္သကၤန္းသည္ျပည့္စံုၿပီ။ နာဂမည္ေသာ ပဥၥင္းေလာင္းသည္ သံဃာကို သက္ေတာ္ရွည္ေသာ တိႆမည္ေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖင့္၊ ျမတ္ေသာ ပဥၥင္းအျဖစ္ကို ေတာင္းပန္ပါ၏။ သံဃာအား ေလွ်ာက္ပတ္ေသာအခါ ရွိေသာကံသည္၊ အကယ္၍ ရွိသည္ျဖစ္အံ့၊ သံဃာသည္ ရွည္ေသာ သက္ေတာ္ရွိေသာ တိႆ အမည္ရွိေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖင့္၊ နာဂ မည္ေသာ ပဥၥင္းေလာင္းကို၊ ပဥၥင္းခံရာ၏။ ဤကား သိေစျခင္းတည္။ ။ အဓိပၸါယ္အခ်ဳပ္မွာ၊ အလံုးစံု စံုစံုလင္လင္အသင့္ရွိျပီျဖစ္၍၊ ပဥၥင္းခံအံ့ေသာငွါ သံဃာေတာ္တို႔ကို သိေစပါ၏ဟူလို။

ေနာက္တပုဒ္မွာ၊ အဓိပၸါယ္ အတူတူပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထူးျခားတာကိုသာ ေဖၚျပပါေတာ့မည္။

တိႆ အမည္ရွိေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖင့္ ပဥၥင္းခံေသာ ပဥၥင္းေလာင္းကို ျမင္ေသာ ပဥၥင္းအျဖစ္ျဖင့္ အလိုရွိေသာ အၾကင္ရဟန္းသည္ ( ႏွစ္သက္လွ်င္) တိတ္တိတ္ေနရာ၏။ အကယ္၍ မႏွစ္သက္ေသာ ရဟန္းသည္ ( သေဘာမတူလွ်င္) ေျပာပါေလာ့၊ ( သံုးႀကိမ္ေမး)။ ။သံဃာသည္ ပဥၥင္းေလာင္းကို ရွည္ေသာ သတ္ေတာ္ရွိေသာ တိႆ အမည္ရွိေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖင့္ ပဥၥင္းအျဖစ္သည္ျပည့္စံုၿပီ။ သံဃာအား အၾကင္ႏွစ္သက္ျခင္းရွိ၏ ။ထို႔ေၾကာင့္ တိတ္တိတ္ေနသည္ျဖစ္ရာ၏။ ဤသို႔ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ထိုသို႔ႏွစ္သက္သည္မွတ္ရာ၏။ ထို႔ေနာက္ ရဟန္းေလာင္းႏွစ္ခ်ဳပ္သကၠရာဇ္မ်ားေရး၍ ေရွာင္အပ္ေသာအရာ ေလးပါး၊ ေဆာင္အပ္ေသာ အရာေလးပါးတို႔ကို ပညတ္ရေလသည္မွာ။