အေနေဝးလို႔ လြမ္းမိစိတ္ကို
မ်ိဳသိပ္ၾကိတ္မွိတ္ အထီးက်န္ျခင္းကို
အေဖာ္ျပဳ ေနရတာ တိတ္တိတ္ေလးပါပဲ. . . . .
စိတ္မခ်ျခင္းနဲ႔ စိုးထိတ္ သဝန္တိုစိတ္ကိုခ်ိဳးႏွိမ္
သံသယ စိတ္ကို ပစ္ပယ္လို႔ ယံုၾကည္မႈ႔နဲ
ရွင္သန္ ခဲ႔တာလည္း တိတ္တိတ္ေလးပါပဲ. . . . .
သူ႔ စိတ္သေဘာကို အရာရာလိုက္ေလ်ာ
ေပ်ာ္ေစ ဆႏၵ ျဖည့္ဆီးေပးလို႔
နာက်င္ ေဆြးလည္း တိတ္တိတ္ေလးပါပဲ. . . . .
ဥေပကၡာ တရား လက္ကိုင္ထား လို႔
အၾကင္နာတရား ဖယ္ခြါထားလည္း
မ်က္ရည္ေၾကြခငိုရိႈက္ရလဲတိတ္တိတ္ေလးပါပဲ...
No comments:
Post a Comment