((( ကိုေသာင္းေဖရဲ႕တင္ျပခ်က္)))
" ဟုတ္ကဲ့၊ ဟြာ---ခုနက ေျပာခဲ့သလိုေပါ့ဗ်ာ---က်ဳပ္---အဲေလ---က်ေနာ့္ကို ေပးအပ္လာမယ့္ ဂ်ဴတီမ်ားကို ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ပါ့မယ္ လို႔ ပေရာင္းမစ္ေပးပါတယ္---"
ၿပီးခဲ့တဲ့လက ေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအသစ္က အစည္းအေဝးဆိုသျဖင့္ ကိုေသာင္းေဖ အစည္းအေဝးတက္ေရာက္ကာ နားေထာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုေသာင္းေဖက သူနားမလည္သည့္စကားလုံးမ်ားကို ေဘးက ကိုခ်က္ေဖာင္းကို ေမးရသည္။ ကိုခ်က္ေဖာင္းဆိုတာ အၿမဲလိုလို စာအုပ္ခါးထိုးထားသူ မဟုတ္လား။
" ကိုခ်က္ေဖာင္း---သူေျပာတဲ့ 'ဂ်ဴတီ'ဆိုသာ ဘာတုန္းဗ်"
" ဟာ---ကိုေသာင္းေဖကလည္း က်ဳပ္လည္း ဘယ္သိမွာတုန္းဗ်၊ အင္း---မနက္ကေတာ့ ရြာထိပ္မွာ ကားတစ္စီးေတြ႔ခဲ့သယ္၊ က်ဳပ္အထင္ေတာ့ ဂ်ဴတီေတြတင္လာသာ ထင္သာပဲ၊ အဟြာ---ေျမဆီအိတ္ေတြနဲ႔ေတာ့ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲဗ် "
ကိုခ်က္ေဖာင္းက သူ႔အထင္ေတြးေတြးဆဆ ေျပာသည္။ ကိုေသာင္းေဖက ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္။
" ဒါျဖင့္ ဟို'ပေရာင္းမစ္'ဆိုသာကေရာ"
" အင္း---က်ဳပ္အထင္ေတာ့ အဲ့ဒါက ေျပာင္ဖူးမစ္လိုဟာမ်ိဳး ထင္သာပဲဗ်၊ အစည္းေဝးၿပီးရင္ ေပးမလားမသိဘူး "
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက 'ကတိေပးပါတယ္'ေျပာတဲ့ ပေရာမစ္ ကို သူတို႔နားလည္သလို ဘာသာျပန္ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုခ်က္ေဖာင္း ႏြားေက်ာင္းသြားရင္လည္း စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္မို႔ သူေျပာတာမွန္ႏိုင္သည္ဟု ကိုေသာင္းေဖေတြးသည္။
" အခု က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံႀကီး ခ်ိန္းဖို႔ဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီက 'ခ်ိန္း'လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
အဟြာ---- ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာ တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ ရြာသူရြာသားေတြကိုယ္တိုင္ အဟြာျပဳဖို႔ လိုပါတယ္။ ဟြာေပါ့---က်ေနာ္တို႔ရြာမွာ အက္ဂ်ဴကိတ္ေတြရွိဖို႔ လိုပါတယ္ "
ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအသစ္က သူေျပာခ်င္တာေတြကို ေျပာေနရင္း မွတ္ထားေသာ အဂၤလိပ္စကားႏွစ္လုံးသုံးလုံး ကိုလည္း ေျပာျဖစ္ေအာင္ထည့္ေျပာသည္။
မတင္ေရႊက အစည္းအေဝးတက္လိုက္ဦး ဆိုလို႔သာ လာခဲ့ရသည္။ ဘာအစည္းအေဝးမွန္း ကိုေသာင္းေဖမသိ။ ေဘးက ကိုခ်က္ေဖာင္းက ေတာ့ အာ႐ုံစိုက္သလိုလုပ္ေနသည္။
" ဒါနဲ႔ ဟို "ခ်ိန္းလုပ္ရမွာ" တို႔ " အက္ဂ်ဴကိတ္ျဖစ္ဖို႔" တို႔ဆိုသာက ဘာေျပာသာတုန္း ကိုခ်က္ေဖာင္းရ"
ကိုခ်က္ေဖာင္းက ကြမ္းတံေတြးကို သူ႔ေဘးနား တိုင္ေျခကို ပ်စ္ခနဲေထြးခ်လိုက္သည္။
" ခ်ိန္းဆိုတာ---ဟြာေပါ့ ကိုေသာင္းေဖရာ---က်ဳပ္တို႔ စက္ဘီးေတြမွာ ခ်ိန္းႀကိဳးေတြ ပါသမႈတ္လား "
" အင္း----ပါသယ္ေလ "
"အဲ့သည္ခ်ိန္းႀကိဳးေတြရွိေအာင္လုပ္ရမွာလို႔ေျပာသာ ထင္သယ္ဗ်၊ အေမရိကန္ေဒၚလာေစ်းလည္း တက္ေနသယ္ေလ"
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေျပာသည့္ ေျပာင္းလဲရန္လိုအပ္ေၾကာင္းစကားက ကိုခ်က္ေဖာင္းႏွင့္ ကိုေသာင္းေဖအတြက္ စက္ဘီးခ်ိန္းႀကိဳးသာျဖစ္သည္။ ကိုခ်က္ေဖာင္းက ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘဲ အေမရိကန္ေဒၚလာ ေစ်းတက္တာကို ထည့္ေျပာလိုက္ေသးသည္။
" ေၾသာ္---ဒါဆို ခ်ိန္းႀကိဳးေတြ အဝယ္လိုက္မယ့္ သေဘာပါ့၊ အင္း---မတင္ေရႊကို ခ်ိန္းႀကိဳးမ်ားမ်ား ရွာခိုင္းထားဦးမွပါ "
ကိုေသာင္းေဖကလည္ အေမရိကန္ေဒၚလာေစ်း ႏွင့္ ခ်ိန္းႀကိဳးကို သူနားလည္သလို ဆက္စပ္ေတြး လိုက္သည္။
" အင္း---အက္ဂ်ဴကိတ္ျဖစ္ဖို႔လည္းလိုသတဲ့-- ကိုခ်က္ေဖာင္းရ။ ဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ပညာတတ္ေတာ့ စကားလုံးေတြကလည္း အဆင့္ျမင့္သာ၊ နားကိုမလည္ေတာ့ဘူး၊ ေျပာပါဦး ကိုခ်က္ေဖာင္းရ၊ အက္ဂ်ဴကိတ္အေၾကာင္းေလး "
" ခင္ဗ်ားကလည္း အေမးအျမန္းထူသာဗ်ာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေျပာတာေတြကို နားမေထာင္ရေတာ့ဘူး "
" ကိုခ်က္ေဖာင္းကလည္း မသိလို႔ ေမးတဲ့ဟာကို"
" အဲ့ဒီ အက္ဂ်ဴကိတ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံျခားကလာတဲ့ ကိတ္မုန္႔လို႔ၾကားဖူးတာပဲဗ်၊ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံက ေရႊဘိုဝင္းကိတ္တို႔၊ နန္းစိန္ကိတ္တို႔လိုလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါစားထားရင္ အၾကာႀကီးေနႏိုင္တယ္ဆိုပဲ ကိုေသာင္းေဖရ "
" ၾသ---အေတာ္လည္းေစ်းႀကီးမွာပါ့ ေမာင္ရာ"
" အင္း----ဒါေပါ့ ဒါေပါ့ "
ကိုေသာင္းေဖႏွင့္ ကိုခ်က္ေဖာင္းက အတိုင္အေဖာက္ညီေနၾကသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ဘာေတြေျပာသြားမွန္းမသိ။
" ဟြာေပါ့---က်ေနာ္ ခုနကေျပာသလို---က်ေနာ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေနခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ရပ္မိရပ္ဖမ်ားအေနနဲ႔ မိမိတို႔မႀကိဳက္တာကို က်ေနာ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပႏိုင္ပါတယ္ "
ကိုယ္မႀကိဳက္တာကို ေျပာႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ နားေထာင္ေနတဲ့လူေတြ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြား သည္။ ကိုေသာင္းေဖက ကိုခ်က္ေဖာင္းကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုခ်က္ေဖာင္းက လြယ္အိတ္ထဲကို တစ္ခုခုရွာသလိုလုပ္ေနသည္။
" ကိုခ်က္ေဖာင္း---အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကေတာ့ ကိုယ္မႀကိဳက္တာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလို႔ရတယ္ ေျပာေနတယ္ဗ်၊ ဘယ္သူမွလည္း ထမေျပာၾကပါလား "
" ဘယ္သူမွမေျပာ ခင္ဗ်ားေျပာဗ်ာ---ကိုေသာင္းေဖ၊ ခ်---ဘာမွျဖစ္ပါဘူးဗ်၊ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ပဲဟာ "
ကိုေသာင္းေဖ တစ္ခ်က္ေတြသြားသည္။ " ေျပာစရာရွိ ထသာေျပာခဲ့" ဆိုေသာ မတင္ေရႊစကားကို နားထဲျပန္ၾကားကာ လူက မတ္တတ္ထရပ္လိုက္မိေတာ့သည္။
" ေဟာ---ကိုေသာင္းေဖ---ဘာမ်ားေျပာစရာရွိသလဲ ေျပာပါ ေျပာပါ "
" ဟို---အဟြာ--အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ကိုယ္မႀကိဳက္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါ ဆိုလို႔ပါ "
" ဟုတ္ပါတယ္ ဟုတ္ပါတယ္---ေျပာပါ "
" အဟြာ--- အဟမ္း----"
ကိုေသာင္းေဖက လည္ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ရွင္းလိုက္ကာ ေအာက္ကိုေဝ့ၾကည့္ေတာ့ အားလုံးက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကသည္။
" က်ဳပ္ က်ဳပ္မႀကိဳက္တာ ေျပာရမယ္ဆိုရင္---
က်ဳပ္--- ၾကက္ဟင္းခါးသီးခ်က္ မႀကိဳက္ဘူး "
" ဟမ္---အဲ---"
" ေနာက္ ေနာက္ၿပီး---ဒညင္းသီးတို႔ ဒူးရင္းသီး တို႔လည္း မႀကိဳက္ပါဘူးခင္ဗ်၊ အဟြာ---ေနာက္ၿပီး ထပ္ ထပ္ေျပာလို႔ ရ ရေသးလား "
ကိုေသာင္းေဖက သူ႔စကားကို ခဏရပ္ရင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကို လွမ္းေမးသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးလည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိသျဖင့္ " ရပါတယ္ ရပါတယ္" ဟုသာ ေျပာလိုက္သည္။
" တ တကယ္လို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအေနနဲ႔ ပေရာင္းမစ္တို႔ အက္ဂ်ဴကိတ္တို႔ ေဝရင္ က်ေနာ့္မိန္းမ မတင္ေရႊအတြက္ တစ္ခုစီေလာက္ အပိုေပးပါ လို႔ အဲ အဲ့ဒါ အဲ့ဒါေလး "
ကိုေသာင္းေဖက သူမႀကိဳက္တာ၊ သူေတာင္းဆိုခ်င္တာမ်ား ေျပာျပီး ျပန္ထိုင္သြားေတာ့ ေအာက္က နားေထာင္ေနတဲ့လူမ်ားကလည္း "ကိုေသာင္းေဖကြ"ဟုဆိုကာ ဘာရယ္ညာ ရယ္မသိလက္ခုပ္ဝိုင္းတီးၾကသည္။
ကိုေသာင္းေဖေျပာျပီးသည္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးလည္း အစည္းအေဝးကို ခ်က္ခ်င္း႐ုပ္သိမ္းလိုက္ရေတာ့သည္။
ေတာ္ၾကာ---က်န္တဲ့ လူေတြကလည္း ကိုေသာင္းေဖလို သူတို႔မႀကိဳက္တာေတြ ထေျပာေနရင္ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ေလ။
အရွင္ေကာသလႅ(ေရဦး)
၃၀၊ ၅၊ ၂၀၁၆။
( ဝန္ခံခ်က္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာျပေသာ ဟာသတစ္ခုကို မွီျငမ္းထားပါသည္ )
No comments:
Post a Comment