လူငယ္ႏွင့္ ဝိပႆ နာဘာဝနာ

လူငယ္ႏွင့္ ဝိပႆ    နာဘာဝနာ

(အရြယ္သုံးပါးလုံး အားထုတ္သင့္ပုံ)

**************************

by  ရေဝႏြယ္အင္းမ

ဘယ္အရြယ္မွာ တရားအားထုတ္ရမလဲ ?
ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကို မေျဖခင္ အာရံုႏွိဳးတဲ့အေနနဲ႔ အားလံုးၾကားဖူးျပီးျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳေလးတစ္ပုဒ္ကို  အရင္ေျပာျပရေအာင္ပါ။

မဟာဓနသူေဌးသားရဲ႕ ၀တၳဳေလးပါ။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ကုေဋရွစ္ဆယ္ခ်မ္းသာတဲ့  သူေဌးသားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူေဌးသားရဲ႕ မိဘေတြက သားျဖစ္သူကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီတစ္သက္ စားမကုန္ဘူးဆိုျပီး ပညာမသင္ေစဘဲထားကာ၊ သီခ်င္းဆိုတာ၊ တီးမွဳတ္တာေလာက္ပဲ သင္ေစပါတယ္။

အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔လိုပဲ ကုေဋွရွစ္ဆယ္ခ်မ္းသာတဲ့ ပညာမတတ္တဲ့ သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးပါတယ္။
ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကုေဋတစ္ရာ့ေျခာက္ဆယ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးလင္မယားေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ ကြယ္လြန္သြားၾက ေရာပဲဆုိပါေတာ့။

သူေဌးဆိုေတာ့ ဘုရင့္ဆီကို ေန႔စဥ္ အခစား၀င္ရပါတယ္။ ဒါကို ေန႔စဥ္ေတြ႔ေနရတဲ့ အရက္သမားေတြက စည္းရံုးဖို႔ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔ သူေဌးသား ဘုရင့္ဆီက ျပန္အလာ လမ္းမွာ အရက္သမားေတြက အရက္ကို ေသာက္ျပ၊ အျမည္းကို စားျပနဲ႔ ” အရွင့္သူေဌးသား အသက္တစ္ရာရွည္ပါေစ၊ အရွင္သူေဌးသားကို အမွီျပဳျပီး စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ရပါလို၏” လို႔  ဆုေတာင္းၾကပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အရက္သမားေတြနဲ႔ ေပါင္းမိျပီး အရက္ေတြ ေသာက္ျဖစ္သြားပါတယ္။
စာထဲမွာ ျပထားတာကေတာ့  သူေဌးသားက ေငြေတြကို ေဘးမွာပံုျပီး သူရဲ႕ေသာက္ေဖာက္ေသာက္ဖက္ အရက္သမားေတြနဲ႔ ပန္းေတြ၀ယ္ခိုင္းလိုက္၊ နံ႕သာေတြ၀ယ္ခိုင္းလိုက္၊ ျပီးေတာ့ တီးတတ္၊ မွဳတ္တတ္တဲ့သူေတြေခၚတီးခိုင္း၊ မွုတ္ခိုင္း၊ သီခ်င္းဆိုတတ္တဲ့သူေတြခၚ သီခ်င္းဆိုခိုင္း၊ ကတတ္တဲ့လူေတြကို ကခိုင္း၊

ဆုေငြေတြကို တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္မ်ိဳး ဆုခ်လိုက္၊ အရက္ေတြေသာက္လိုက္နဲ႕ အလုပ္မလုပ္ပဲ အရည္ခ်ဥ္းထိုင္ေသာက္ေနလိုက္တာ ပစၥည္းေတြကုန္ခမ္းျပီး ေတာင္းစားရတဲ့ဘ၀ေရာက္သြားေရာပဲ ဆိုပါေတာ့.
တစ္ေန႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေတာင္းစားေနတဲ့ သူေဌးလင္မယားကို ရဟန္းသာမေဏေတြက စားၾကြင္းစားက်န္ေတြ ေပးေနတာ ေတြ႔ျမင္ေတာ့ အရွင္အာနႏၵာကို ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ခ်စ္သားအာနႏၵာ အခုျမင္ေနရတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္စမ္းပါ။ သူေဌးသားဟာ ပထမအရြယ္မွာ တကယ္လို႔ စီးပြားရွာလိုက္ရင္ ဒီျမိဳ႕မွာ ပထမအခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးၾကီးျဖစ္လိမ့္မယ္။ အိမ္မွထြက္ျပီး ရဟန္းျပဳ တရားအားထုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အရဟတၱဖိုလ္ကို ရလိမ့္မယ္။ သူ႕မယားဟာလည္း အနာဂမ္ဖိုလ္ိကိုရလိမ့္မယ္။

ဒါမွမဟုတ္  ဒုတိယအရြယ္မွာ စီးပြားရွာလိုက္ဦးမယ္ဆို၇င္လည္း ဒီျမိဳမွာ ဒုတိယအခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးၾကီးျဖစ္လိမ့္မယ္။ ရဟန္းျပဳတရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ အနာဂါမ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ မယားကလည္း သကဒါဂါမ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ဒါမွမဟုတ္ သတိဥာဏ္၀င္ျပီး တတိယအရြယ္မွာ စီးပြားရွာလိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း တတိယအခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးၾကီးျဖစ္လိမ့္မယ္။ ရဟန္းျပဳတရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သကဒါရါမ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ မယားက ေသာတာပန္ျဖစ္လိမ့္မယ္။

အခုအရြယ္မွာေတာ့ အခိ်န္ေတြလြန္ခဲ့လွျပီ။ လူ႔စည္းစိမ္ေတြမွ ဆုတ္ယုတ္ခဲ့သလို ရဟန္းအျဖစ္ဆိုတဲ့ မဂ္ဖိုလ္ေတြမွလည္း ဆုတ္ယုတ္ခဲ့ျပီ။ ေရေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ေရအိုင္ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ ၾကိဳးၾကာငွက္လို႔ ျဖစ္ခဲ့ရရွာျပီ”
အားလံုးၾကားဖူးထားတဲ့ ၀တၳဳေလးပါ။

အထက္က၀တၳဳေလးမွာ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္အာနႏၵာကို မွတ္ခ်က္ခ်ျပတဲ့စကားေလးက အဓိကလိုရင္းပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဓိကလိုရင္း မွတ္ခ်က္ကေလးကိုပဲ ကိုင္ျပီး ေျပာရေအာင္ပါ။
ေလာကလူသားေတြေျပာေနၾကတဲံစကားရွိပါတယ္။

ဘာလဲဆိုေတာ့ ” ပထမအရြယ္မွာ ပညာရွာ၊ ဒုတိယအရြယ္မွာ ဥစၥာရွာ၊ တတိယအရြယ္မွာ တရားရွာတဲ့”
ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ တရားထူးတရားျမတ္ရဖို႔ နည္းလမ္းကိုပဲ ဦးစားေပးေရးသြားမွာဆုိေတာ့ က်န္တဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြကို မသံုးသပ္ေတာ့ပါဘူး။

ဒီေတာ့ တရားထူးတရားျမတ္ရဖို႔ ဘယ္အရြယ္ဟာ အခြင့္အေရးအသာဆံုးလဲဆိုရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕စကားေတာ္ကို ေထာက္ျပီး ပထမအရြယ္ဟာ တရားထူးတရားျမတ္ရဖို႔ အခြင့္အေရးအသာဆံုးပါ။
မဟာဓနသူေဌးသား၀တၳဳေလးကို ထပ္အာရံဳျပဳၾကည့္ပါဦး။

မဟာဓနသူေဌးသားလင္မယားဟာ ပထမအရြယ္မွၾေတာ့ တရားအားထုတ္ရင္ ေယာက္်ားက ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး မိန္းမိက အနာဂါမ္ျဖစ္ရမွာပါ။
ပထမရြယ္မွာ သတိေမ့ျပီး တရားအားမထုတ္ျဖစ္တာ ထားလိုက္ပါဦး။

ဒုတိယအရြယ္မွာ  သတိသံေ၀ဂျဖစ္ျပီး တရားအားထုတ္မယ္ဆိုရင္လည္း ေယာက္်ားက အနာဂါမ္တည္ျပီး မိန္းမက သကဒါဂါမ္ျဖစ္ရမွာပါ။
ဒုတိယအရြယ္မွာ သတိေမ့ျပီး တရားအားမထုတ္ျဖစ္တာ ထားလိုက္ပါဦး.

တတိယအရြယ္မွာ သတိသံေ၀ဂျဖစ္ျပီး တရားအားထုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း ေယာက္်ားလုပ္သူက သကဒါဂါမ္ျဖစ္ျပီး မိန္းမလုပ္သူက ေသာတပန္ျဖစ္ရမွာပါ။
အခုေတာ့ အရြယ္သံုးပါးလြန္ခဲ့ျပီျဖစ္သလို တရားထူးတရားျမတ္ေတြနဲ႔ ေ၀းသြားခဲ့ရပါျပီ။

ဒီ၀တၳဳေလးကို ေထာက္ျပီး တရားထူးတရားျမတ္ရဖို႔ ပထမအရြယ္ဟာ ပထမအခြင့္အေရးအသာဆံုးပါ။ ဒုတိယအရြယ္ဟာ ဒုတိယအခြင့္အေရး အသာဆံုးပါ။ တတိယအရြယ္ဟာ တတိယအခြင့္အေရးအသာဆံုးပါ။

အဓိကေျပာလိုရင္းကေတာ့ ငယ္ရြယ္ႏဳပ်ိဳေနတဲ့ ပထမအရြယ္ဟာ တရားထုူးတရားျမတ္ရဖို႔ အခြင့္အေရး အသာဆံုးျဖစ္သလို တရားအားထုတ္လို႔ အေကာင္းဆံုးအရြယ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူကေတာ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့အခါတိုင္း ” တရားအားထုတ္တာ ငယ္ေလေကာင္းေလပဲ” ဆိုျပီး အထူးပဲတိုက္တြန္းျဖစ္ပါတယ္။
လူငယ္ေတြဟာ ေလာကီအာရံုေတြနဲ႔ အမ်ားၾကီးမေတြ႔ရေသးေတာ့ တကယ့္အျဖဴထည္ေလးေတြပါ။ အေရာင္မတင္ရေသးပါဘူး။

အေရာင္မတင္ရေသးတဲ့ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္မွာ ဘာအေရာင္တင္တင္ စြဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျဖဴထည္အရြယ္ေလးေတြမွာ ၀ိပႆနာအေရာင္ ဆိုးေပးရင္ သိပ္စြဲလြယ္သလို  သိပ္လည္း ခိုင္ခန္႔ပါတယ္။

ဣသာမစၦရိယ ရာဂ ေလာဘ ေဒါသ ေသာကစတဲ့  ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြ နည္းေနေသးတာရယ္၊ ရုပ္ကလည္းႏဳပ်ိဳ၊ နာမ္ကလည္း ႏုပ်ိဳေနတာရယ္ေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ရတာ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ပါပဲ၊ ရုပ္ကလည္းႏုပ်ိဳ၊ နာမ္ကလည္း ႏုပ်ိဳေနတာရယ္ေၾကာင့္ တရားအားထုတ္ရတာ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ပါပဲ။

ရုပ္ကလည္းႏုပ်ိဳ နာမ္ကလည္း ႏုပ်ိဳေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဘာလုပ္လုပ္ တက္တက္ၾကြၾကြရွိသလို ရုပ္ေနာက္ကို နာမ္ကေကာင္းေကာင္းလိုက္ႏိုင္သလို နာမ္ေနာက္ကိုလည္း ရုပ္ကေကာင္းေကာင္းလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။

ကမၼဌာန္းဆရာက ထိုင္ဆိုလည္း ထိုင္လိုက္ႏိုင္တာပါပဲ။ ထဆိုလည္း ထလိုက္ႏိုင္တာပါပဲ။ စၾကၤံေလွ်ာက္ဆိုလည္း ေလွ်ာက္လိုက္ႏိုင္တာပါပဲ။ ဒီလိုျပင္မွတ္လိုက္ဆိုလည္း မွတ္လိုက္ႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါဟာ ႏုပ်ိဳျခင္းရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြပါပဲ။

နုပ်ိဳျခင္း ဆိုတာ ဘ၀ မွာ တစ္ၾကိမ္သာရတာပါ။ ဘ၀မွာ တစ္ၾကိမ္သာ ရတဲ့ ႏုပ်ိဳျခင္း ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရေန တုန္းမွာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ ကို လုပ္ပစ္လိုက္တာဟာ ဘ၀အတြက္ အဓိပၸါယ္ရွိသြား တာ ပါပဲ။

ႏုပ်ိဳတုန္း မွာ တရားအားထုတ္ပါ ဆိုေတာ့ ပညာသင္ၾကားမႈ အလုပ္လုပ္ မႈ အားလံုး ကို စြန္႔လႊတ္ျပီး အားထုတ္ ရမွာလားဆိုေတာ့ အဲဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ိပႆ        နာ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ အားထုတ္လို႔ မရပါဘူး။ ဆရာ လိုပါတယ္။

နည္း လို္ပါတယ္။ ဆရာနဲ႔  နည္းရဖို႔အတြက္ ရိပ္သာ တစ္ခုခုမွာ ဆယ္ရက္ျဖစ္ေစ၊ ဆယ့္ငါးရက္ျဖစ္ေစ ၀င္ရ ပါ့မယ္။ တစ္လေလာက္ ၀င္လိုက္ႏိုင္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ပါပဲ။ လူဆန္ဆန္ေျပာရင္ေတာ့ သင္တန္း တက္လိုက္တာပါပဲ၊

ဒါဆို နည္းေကာင္းေကာင္း ရသြားပါျပီ၊ နည္းရျပီ ဆိုရင္ ကိုယ့္အိမ္ မွာ အခိ်န္ပိုင္းေလးနဲ႔ အားထုတ္သြား လို႔ရ ပါတယ္။

မနက္ နာရီ၀က္ ၊ ေန႕ခင္း နာရီ၀က္၊ ည နာရီ၀က္ေလာက္ အားထုတ္ သြားႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ပဲ မဆိုးပါဘူး။ တရား အားထုတ္ျပီးစ မွာ စိတ္ထားေလးေတြ က ေကာင္းေနတတ္ ပါတယ္။

စိတ္ထားေလးေကာင္းေနေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ ပဲ စကားေျပာေျပာ အဆင္ကိုေျပေနတာပါပဲ။ တစ္ဖက္သား က မေခ်မငံေျပာလာရင္ေတာင္ ကိုယ္ ကလည္း သည္းခံျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေန႔ခင္းပိုင္းေလာက္ အေရာက္မွာေတာ့ စိတ္ထားေလး က နည္းနည္း ညံ့ခ်င္လာပါျပီ။ ဒီေတာ့ ဘက္ထရီ အားကုန္တဲ့အခါ ခ်ာဂ်င္ျပန္သြင္း ရသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ႏွလံုးသား ထဲကို ၀ိပႆ  နာခ်ာဂ်င္ နာရီ ၀က္ေလာက္ ဒါမွ မဟုတ္ ဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္ ျပန္သြင္းရပါတယ္။

ဒီလို ပါပဲ ညပိုင္း က်ေတာ့ စိတ္ထားေလး က ညံ့ခ်င္  လာျပန္ပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခါ ၀ိပႆ        နာခ်ာဂ်င္ နာရီ ၀က္၊  ဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္ ထပ္ သြင္းရပါတယ္။

တစ္ေန႔ကို ၀ိပႆ     နာခ်ာဂ်င္ မနက္တစ္ခါ၊ ေန႔လည္ တစ္ခါ၊ ည တစ္ခါ တစ္ေန႔ သံုးခါေလာက္ေတာ့ ေန႔စဥ္သြင္းေပးရပါတယ္။ ဒီ အျပဳအမူေလးေတြ ဟာ ကိုယ့္ ဘ၀နဲ႔ ကိုယ္႔ လုပ္ငန္းခြင္ကို အေထာက္အကူျပဳျပီးသားျဖစ္ေနတတ္ ပါတယ္။

တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ လူမ်ိဳးစံုေတြ နဲ႔ ေတြ႔ေနရတာ ဆုိေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွား မသြားေအာင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသား  ကို ၀ိပႆ    နာခ်ာဂ်င္ေလးေတြ အားကုန္ ခါနီးတိုင္း ျပန္ျပန္ သြင္းသြင္းေပးရပါတယ္။

တကယ္လို႔ တစ္စံု တစ္ေယာက္ နဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ျပီး စကား ကို ပက္ကနဲ႔ ေျပာေျပာ မိခဲ့ျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထား ၾကည့္ လိုက္ပါ။ ၀ိပႆ    နာခ်ာဂ်င္ အားကုန္ေနလို႔ဆိုတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

တရား အားထုတ္လုိ႔ ရတဲ့ အရသာဟာ ဘာနဲ႔မွ လဲလို႔ မရပါဘူး။ ဒါက အားထုတ္ဖူး သူတိုင္း သိပါတယ္။ မ၀င္ ဖူးေသးရင္သာ ျဖစ္ပါ့ျဖစ္ပါ့ မလား ဆိုျပီး စိုးရိမ္ေနတတ္ တာပါ။ ရိပ္သာထဲေရာက္သြား ရင္ေတာ့ သူလိုကိုယ္ လို လူေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ေတြ႔ျပီး အဆင္ေျပသြားၾကတာပါပဲ။ ကဲ ထားပါေတာ့။

တတိယ အရြယ္ အို မွ တရား၀င္ျပီပဲ ဆိုပါေတာ့။
တတိယ အရြယ္ဆုိတာ ရုပ္ကလည္းအို၊ နာမ္ ကလည္း အိုလာပါျပီ။ ရုပ္ကလဲ အိုလာျပီ ဆုိရင္ ထိုင္ရ၊ ထရ တာ လည္း အဆင္မေျပေတာ့ သလို ထိုင္တဲ့ အခါမွာလည္း ၾကာၾကာ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဆယ့္ငါး မိနစ္ တစ္ခါေလာက္ ျပင္ျပင္ေနရ ပါတယ္။ တခ်ို႔   ၀တဲ့သူေတြ ဆိုရင္ ထိုင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးခက္ခဲပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆိုရင္ လူတြဲ နဲ႕မွ ထို္င္ႏိုင္ ထႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရုပ္အုိျခင္း ရဲ႕ လကၡဏာပါ။

နာမ္ အိုတယ္ဆိုတာ က သတိေတြေမ့ေမ့ေနတာ ပါ။ ဥပမာ အခန္းထဲေဆးယူ သြားမယ္ဆိုျပီး ၀င္သြား၊ အခန္း ထဲ က်ေတာ့ ငါဘာယူ မလို႔ပါလိမ့္ ဆိုျပီး ေမ့ေန၊ အခန္းထဲကေန အျပင္ျပန္ထြက္ လာျပီးမွ ေၾသာ္ ငါ ေဆးယူ ဖို႔ ၀င္သြားတာပဲဆိုျပီး သတိရျပီး အခန္းထဲျပန္၀င္ရ၊ ဒါ နာမ္အို မႈရဲ႕ လကၡဏာ တခ်ိဳ႕ပါ။

တရား ထိုင္ တဲ့ အခါမွာ လည္း ရုပ္အုိ လာတဲ့ အတြက္ ၾကာၾကာ မထိုင္ႏိုင္၊ ၾကာၾကာ မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ မၾကာ ခဏျပင္၊ မၾကာခဏျပင္ေတာ့ သမာဓိပ်က္၊ ေနာက္ နာမ္က အိုလာတဲ့ အတြက္ ကမၼဌာန္း အာရံုေပၚမွာ သတိ က ေကာင္းေကာင္း မကပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ နာမ္နဲ႔ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မွာ နာမ္ က အိုသြားတဲ့ အတြက္ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သေဘာပါ။

ဒီေတာ့ သမာဓိ က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျဖစ္၊ သမာဓိ မျဖစ္ေတာ့ ဥာဏ္စဥ္ေတြ က မထင္နဲ႔၊ ကမၼဌာန္း ဆရာက တရားစစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေရွ႕က ေယာဂီ ငယ္ငယ္ ကေလးမေလးေတြ က ” ဘယ္လို မွတ္လိုက္တယ္ ဘုရား၊ ဘယ္လို မွတ္လိုက္တယ္ ဘုရားနဲ႕” ေလွ်ာက္စရာေတြ တစ္ေလွၾကီး နဲံ ေလွ်ာက္သြား၊ ကိုယ့္မွာေတာ့ ဘာမွေလွ်ာက္စရာ မရွိ၊ ဒီေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ျပီး အိမ္ျပန္ ခ်င္စိတ္ေပါက္လာ၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး ေနာက္ တခါ တရား၀င္ဖို႔ သားသမီးေတြက တိုက္တြန္းရင္ တစ္ၾကိမ္တည္းနဲ႔ ေသ မေလာက္ေၾကာက္သြားေတာ့ တာပါပဲ၊

ဒါ တတိယ အရြယ္လို႔ေခၚ တဲ့ ရုပ္နာမ္ အိုျခင္း ရဲ႕ ဆိုးျပစ္လကၡဏာေတြ ပါပဲ။ ေနာက္ တတိယ အရြယ္ ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးလဲ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ ေယာဆရာေတာ္ဘုရား ရဲ႕ တရားေတြ ထဲမွာ အိုလာျပီ ဆိုရင္ ” အိုပယ္ျဖစ္ တတ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး မၾကာခဏ ပါေလ့ရွိပါတယ္။ အိုပယ္ ဆိုတဲ့စကားလံုး ကေလးက သိပ္လွ တာပါ။
အိုလာျပီ ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေျမးျမစ္ေတြ က ကိုယ့္ကို ပယ္ထားလိုက္ တာပါ။ ထမင္းေက်ြးရံု ၊ အ၀တ္ ဆင္ရံုက လြဲလို႔ အၾကံဥာဏ္ ယူတာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္း မွာ ေျမးေတြ က တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနမယ္။ ကိုယ္က ဒါကို ဟဲ့ ေျမးတို႔ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ လို႔ သြားေမးမယ္။ ဒီေတာ့ ေျမးေတြ က အို ဒါလူၾကီးေတြ ရဲ႕ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ လူငယ္ ကိစၥပါလို႔ ျပန္ေျပာခံရ။

တခ်ိဳ႕ဆို ေငြေၾကးခ်မ္းသာ ပါရဲ႕၊ ပညာလည္း တတ္ပါရဲ႕၊ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္း ကလည္း ေပါပါရဲ႕၊ သတင္း စာ စာ အုပ္ေၾကာ္ျငာေလးကို ဖတ္ျပီး ” သားေရ အရွင္ဆႏၵာဓိက ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္ စာအုပ္ကေလး ၀ယ္ခဲ့ ပါဦး” လို႔ မွာျဖစ္လိုက္ပါရဲ႕။

တစ္ရက္လာ လည္း ပါမလာ၊ ႏွစ္ရက္ လာလည္း ပါမလာ၊ ရက္ေတြ သာၾကာသြား တယ္၊ လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ က မရ၊ ကိုယ္တိုင္ ထြက္၀ယ္ဖို႕က်ေတာ့လည္း ကား ရွိေပမယ့္ ေမာင္းပို႔မယ့္သူ မရွိ၊ ဒါေတြ ဟာ အုိပယ္ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ လကၡဏာဆိုး တခ်ိဳ႕ပါ။

တျခား ဒီထက္ ဆိုးတဲ့ ကိစၥေတြ လည္း ရွိခ်င္ရွိဦးမွာပါ။
တကယ္လို႔ ပထမ အရြယ္မွာ တရားကို ၾကိဳးၾကိဳး စားစား အားထုတ္ ခဲ့ရင္ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ” အုိပယ္” လုပ္ထား လုပ္ထား၊ ကိုယ္က ကိုယ့္၀ိပႆ         နာတရားေလး နဲ႔ ေနေန လိုက္ရင္ ” အိုေပ်ာ္” ျဖစ္သြားမွာပါ။

၀ိပႆ    နာတရား ဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း တစ္စိတ္ထည္း အားထုတ္ ရတာဆိုေတာ့ သူတို႔ အိုပယ္ လုပ္ေလ ကိုယ့္ အတြက္ တရားမွတ္ ရတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေလပါပဲ။

တရားထူး တရားျမတ္ ရတာကို ခဏထားလိုက္ ပါဦး။ လူ႔ဘ၀ သက္တမ္း ကို ေယဘုယ် ခုႏွစ္ဆယ့္ ငါးႏွစ္ နဲ႕တြက္လိုက္ ရင္ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ အတြင္းဟာ တရားအားထုတ္ဖို႔ ပထမ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ပါ။

အသက္ငါးဆယ္ အတြင္းဟာ တရားအားထုတ္ လုိ႔ ဒုတိယ အေကာင္းဆံုးပါပဲ၊ က်န္တဲ့ တတိယ အရြယ္သက္ တမ္း ကိုေတာ့ ဆက္မေျပာပါရေစနဲ႔ေတာ့။ ကုိယ့္ အရြယ္ ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။

လူ႕ဘ၀ ကို ရလာတယ္။ လူ႔ဘ၀ကို ရလာျပီး လူ႔ဘ၀ ရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆ       နာတရားေလး မွ အား ထုတ္ မသြားရဘဲ ေသသြားမယ္ ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ ကို ရလာတာ ဘာမွ အဓိပၸါယ္ မရွိေတာ့ဘူး ။

လူ ဆိုတာ ေသမ်ိဳးပါ။ မေသခင္ေလး မွာ ဒီ ၀ိပႆ         နာတရားေလးေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗဟုသုတျဖစ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပါရမီ ပါသြားေအာင္ အားထုတ္ သြားသင့္ပါတယ္။ေလာကီ ထဲမွာ ေနေနၾက တာဆိုေတာ့ ေလာကီ အာရံုေတြနဲ႔ေတာ့ ကင္းလို႔ မရပါဘူး၊

ဒါေပမယ့္ ေမာ္ဒန္ေတြ ၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြ၊ မန္ယူေတြ၊ အာစင္နယ္ေတြ၊ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေတြ၊ ရားထူး ဌာနႏၱရေတြ၊ အျပန္အလွန္ တံု႔ျပန္မႈေတြ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈေတြေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနရမႈေတြနဲ႔ေတာ့ အရြယ္သံုးပါးလံုးကို အခိ်န္ကုန္မသြားသင့္ပါဘူး။ ဒါေတြကို သင့္ရဲ႕ ဘ၀အစိတ္ အပိုင္းတစ္ခု အေနနဲ႔ပဲ သေဘာထားသင့္ပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ အဓိက အခန္း က႑ထဲမွာ ရွိမေနသင့္ပါဘူး။

ကဲ စာဖတ္သူ ” ဘယ္ အရြယ္မွာ တရားအားထုတ္ လို႔ အေကာင္းဆံုး လဲလို႔ ” ေမးလာခဲ့ရင္ ပထမ အရြယ္ ပါပဲ၊ ဘ၀မွာ တၾကိမ္သာ ရတဲ့ ႏုပ်ိဳျခင္းကို ၀ိပႆ        နာအရာမွာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်ပစ္လိုက္ စမ္းပါ။

ဒီ စာစုကို သဒၶမၼရံသီ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ရဲ႕ လကၤာေလးနဲ႔ ပဲ နိဂံုး ခ်ဳပ္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ။

အိုရ မည့္ေဘး မေရာက္ေသး ေမွ်ာ္ေတြး ဆင္ျခင္ပါ။
မအိုေသးခင္ တရား၀င္ အဆင္ေျပလွသည္။
အိုေသာ အခါတြင္ တရား၀င္ အဆင္ မေျပျပီ၊
အိုေသာ ခါမွ တရားမရ မွားၾကပါလိမ့္မည္။

ရေဝႏြယ္အင္းမ

ဝိပႆ နာ ဘာ၀နာကို စဥ္မျပတ္ ႐ႈမွတ္ေနသူေတြမွာ

၀ိပသနာ ဘာ၀နာကို စဥ္ဆက္မျပတ္ရွုမွတ္ေနသူ၏ ေသခါနီးတြင္ ရရွိနုိင္ေသာအက်ိဳးမ်ား

၁။ ေရာဂါႀကီးေသာ္လည္း ၿငီးျငဴ မွဳ မရွိျခင္း၊

၂။ သတိမေမ့ျခင္း။

၃။ ေသမည့္ေန႔ အခ်ိန္ကုိ သိျခင္း၊

၄။ ေသခါနီး မ်က္ျဖဴလန္ (မ်က္ျဖဴဆုိက္) အေၾကာဆြဲမႈ မရွိျခင္း၊

၅။ ေသလည္း ခႏၶာကုိယ္ဟာ မေတာင့္တင္းပဲ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းရွိျခင္း၊

၆။ ႐ုပ္အေလာင္း မပုပ္ျခင္း၊

၇။ ေကာင္းရာသုဂတိသုိ႔ လားေရာက္ရသည္ျဖစ္၍ ဂတိၿမဲျခင္း-

ဤအက်ဳိးမ်ားပင္ ျဖစ္တယ္။

ဝိပႆ နာ အက်ဳိး

ခႏၶာကုိယ္မပုပ္မသုိး
ေရာဂါႀကီးမူ၊ ၿငီးျငဴမရွိ၊ သတိမေမ့၊ ခ်ိန္ေန႔သိျပန္၊ မ်က္လွန္ေၾကာဆြဲ၊
မရွိဘဲလွ်င္၊ ေသလဲ (လည္း)မေတာင့္တင္း၊ ပုပ္နံ႔ကင္းလ်က္၊
ၿမဲျခင္း ဂတိ၊ က်ဳိးရင္းရွိသည္၊ မွတ္ဘိ ဝိပႆ နာ တန္ခုိးတည္း။

ေမတၱာျဖင္႔ေ၀မ်ွသူ
အႏွိဳင္းမဲ႔စာတိုေပစမ်ား

က်မ္းကိုး
၁။ ဓမၼပဒ ( ဒုတိယ၀တၳဳတြဲ)
မဟာဓန သူေဌးသား၀တၳဳ။
၂။ သိေကာင္းစရာ ဤေျခာက္ျဖာ။
သဒၶမၼရံသီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး။
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း
ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၀၆။

ဓမၼ စာေပမ်ား
Ko Ko Kyaw

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

(လရိပ္ခ်ိဳ blogမွတဆင့္ဓမၼဒါနကူးယူ
တင္ျပအပ္ပါသည္ခင္ဗ်ာ)

(ဤ " Buddha Dhamma Sangha ရတ္ပိျပကာ" Page မွ  ဓမၼတရားေတာ္ Post မ်ားကို အမ်ားသူငါ ဖတ္ရွဳေလ့လာနိုင္ေစရန္အတြက္ မည္သူမဆို  ျပန္လည္၍ေဝမ်ွ Share ျခင္းျဖင့္ကုသိုလ္
ယူနိုင္ၾကပါသည္ခင္ဗ်ာ)
        
(အသိပညာဗဟုသုတနွင့္ ကုသိုလ္တရား မ်ားတိုးပြားနိုင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ)