သာမေဏဘုံေရာက္ေအာင္ ဘုရား႐ွင္လက္ထက္ေတာ္က ဘယ္လို ခ်ီးေျမႇာက္ၾကပါသလဲ။ ယခုေခတ္ျပဳၾကတဲ့ ႐ွင္ျပဳပြဲဟာ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ပညတ္ေတာ္ႏွင့္ ညီမညီ သိလိုပါတယ္ဘုရား။
ေမးခြန္း႐ွင္ ကိုေက်ာ္ေသာင္းမၾကင္ျမဳိင္၊ အမွတ္၄ သဂႌရပ္ကြက္၊ ကသာျမဳိ့။
ေလာကမွာ ပညတ္တရား၊ ပရမတ္တရားရယ္လို႔ တရားႏွစ္မ်ဳိး႐ွိသလို ပကာသနတရားႏွင့္ သဘာဝတရား ရယ္လို႔လည္း တရားႏွစ္မ်ဳိး႐ွိတယ္။ အဲဒါကို သစ္ပင္ႏွင့္ ဥပမာေပးရလွ်င္ သစ္ပင္ရဲ႕အျပင္အပ အကာက ပကာသနျဖစ္ၿပီး အတြင္းအႏွစ္က သဘာဝျဖစ္ပါတယ္။ ပကာသနႏွင့္ သဘာဝႏွစ္မ်ဳိးအနက္ ပကာသနဟာ အစစ္မဟုတ္ဘူး၊ သဘာဝကသာ အစစ္ျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း မ်က္စိအျမင္မွာ ပကာသနက လွပၿပီး သဘာဝက ျမႇဳပ္ကြယ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက ပကာသနကိုသာ အထင္ႀကီးတတ္တယ္။ ဥပမာ ေစတီတစ္ဆူ ဆိုပါစို႔၊ "ေရႊမ႐ွိတဲ့ဘုရား အမ်ားမ႐ိုေသ"တဲ့ ဆိုတတ္ၾကတယ္။ ေရႊဆိုတာ ပကာသနပဲ၊ သဘာဝက ေစတီအတြင္း ထည့္သြင္းျမႇဳပ္ႏွံ ဌာပနာထားတဲ့ဓာတ္ေတာ္၊ ဓာတ္ေတာ္ကို မျမင္ပဲ ျမဳပ္ကြယ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီဥပမာ အတိုင္း ႐ွင္ျပဳပြဲရဲ႕အႏွစ္သာရက ႐ွင္သာမေဏအျဖစ္ ေအာင္ျမင္ျခင္း မဟုတ္လား။
သို႔ေသာ္လည္း ႐ွင္ျပဳတယ္ဆိုလွ်င္ အဲဒီအႏွစ္သာရကို မြန္းမံတဲ့ ႐ွင္ေလာင္းလွည့္တို႔ ဧည့္ခံပြဲတို႔ ေကြၽးပြဲေမြးပြဲဆိုတဲ့ ပကာသနက ဖုံးလြမ္းေနလို႔ အစစ္အမွန္ ႐ွင္ျပဳမႈဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတယ္။ ဘယ္အထိ ေပ်ာက္ကြယ္ေနသလဲ ဆိုလွ်င္ အခ်ဳိ့သာမေဏအတြက္ သကၤန္း၊ သပိတ္၊ သင္ဓုန္း စတဲ့ ပရိကၡရာေတြဟာ အတုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သုံးမျဖစ္တာေတြႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး ပကာသနအတြက္ေတာ့ ေရႊမ႑ႀကီးေတြ၊ အၿငိမ့္ဇာတ္ပြဲ ႀကီးေတြႏွင့္ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ မြမ္းမံေနတတ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကြၽးခန္း၊ေမြးခန္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခန္းေတြမွာ ကြၽက္ကြၽက္ဆူေအာင္ စည္ကားေနသေလာက္ အမွန္တကယ္ ႐ွင္ျပဳတဲ့အခ်ိန္၊ ေရစက္ခ်တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အလႉ႐ွင္ေလာက္သာ အႏိုင္ႏိုင္ က်န္ရစ္တာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဒီေတာ့ မသိတဲ့သူေတြက ဪ႐ွင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ဒီလို စားၾကေသာက္ၾကေပ်ာ္ရႊင္ၾက တာကိုးလို႔ အထင္မွားသြားတတ္တယ္။
ယခုျပႆ နာဟာ အဲဒီလို အ႐ိုးေပၚ အရြက္ဖုံးတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျပႆ နာလို႔ယူဆတယ္။ အမွန္တကယ္က ႐ွင္ျပဳတယ္ဆိုတာဟာ အဲဒီအသိုင္းအဝိုင္း ပကာသနေတြႏွင့္ မဆိုင္ပါဘူး။ အဂၤါ ၃ခ်က္ႏွင့္ ညီၫြတ္ခဲ့ လွ်င္ ႐ွင္သာမေဏ ျဖစ္တာပါပဲ။
အဂၤါ၃ခ်က္မေျပာမီ ႐ွင္သာမေဏသမိုင္းကို ေျပာရလွ်င္ ေကာင္းလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ဝိနယ မဟာဝဂ္ပါ႒ိေတာ္အစ မွာ မဟာခႏၶကလို႔ အခန္းႀကီးတစ္ခန္းပါတယ္။ အဲဒီမဟာ ခႏၶက အခန္းႀကီးဟာ ႐ွင္၊ရဟန္းျဖစ္ေပၚလာပုံ သမိုင္း အခန္းႀကီးပဲ။ အဲဒီအခန္ႀကီးကို အတိုခ်ဳပ္ေျပာျပမယ္။
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ခုႏွစ္ျဖစ္တဲ့ အဲဒီပထမဝါဆိုကို ဘုရား႐ွင္ဟာ မိဂဒါဝုန္ေတာမွာ ဝါဆိုေတာ္မူတယ္။ ဝါဆို ေတာ္မူၿပီး ဝါတြင္း၃လအတြင္းမွာ ပၪၥဝဂၢီ၅ပါး၊ ယသသူေဌး သား၊ ယသရဲ႕မိတ္ေဆြ၄ဦး၊ ယသရဲ႕သူငယ္ခ်င္းငါးက်ိပ္ အားျဖင့္ ရဟန္ေပါင္း၆၀ျဖစ္ပြားလာနယ္။ ဝါကြၽတ္ေတာ့ ဘုရား႐ွင္က ရဟန္းေျခာက္က်ိပ္တို႔ကို ေခၚေတာ္မူၿပီး "ရဟန္း တို႔ ငါသည္ ကိေလသာေက်ာ့ကြင္းက လြတ္ၿပီ၊ သင္တို႔လည္း လြတ္ၾကၿပီ၊ မ်ားစြာေသာလူတို႔ ခ်မ္းသာ တိုးပြား အက်ဳိးမ်ား ေအာင္ ခရီးတစ္ေၾကာင္းတည္း ႏွစ္ပါး မသြားမူ၍ ခရီးလွည့္ ၾက၊ တရားမသိေသးသူတို႔အား တရား သိလြယ္ရန္ ေဟာ ေျပာၾက" လို႔ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ရေသ့ညီေနာင္ ႐ွင္တစ္ေထာင္ တို႔ကို တရားေဟာရန္အတြက္ ဥလုေဝလေတာကိုႂကြေတာ္ မူတယ္။
ရဟန္းတို႔ဟာ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ အမိန္႔အတိုင္း ခရီးထြက္၊ တရားေဟာၾကေတာ့ သာသနာေတာ္အတြင္း ႐ွင္အျဖစ္၊ ရဟန္းအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လိုသူေတြ ေပၚလာတယ္။ အဲဒီ႐ွင္ေလာင္း ရဟန္းေလာင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ ႐ွင္ျပဳ၊ ရဟန္းျပဳေပးဖို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မ႐ွိလို႔ ဘုရား႐ွင္႐ွိရာ ေခၚလာၾက ရတယ္။ အဲဒီလိုေခၚလာၾကတဲ့အတြက္ ႐ွင္ေလာင္း၊ ရဟန္း ေလာင္းမ်ားေရာ၊ ရဟန္းမ်ားေရာ အလြန္ပင္ပန္းၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ဘုရား႐ွင္က ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေခၚေတာ္မူ ၿပီး "ရဟန္းတို႔ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ ႐ွင္ေလာင္း၊ ရဟန္း ေလာင္းမ်ားကို ႐ွင္၊ ရဟန္းျပဳေပးၾက" လို႔ ခြင့္ျပဳေတာ္မူၿပီး ရဟန္းတို႔ " ဤသို႔ ႐ွင္၊ ရဟန္းျပဳေပးၾကရမည္။
(၁) ေ႐ွးဦးစြာ ဆံ၊ မုတ္ဆိတ္ကို ပယ္ေစရမယ္။
(၂) ဖန္ရည္ဆိုးေသာ သကၤန္းကိုဝတ္ေစ၍ ပခုံးထက္၌ ကိုယ္ဝတ္ကို စံပယ္တင္ေစရမည္။
(၃) သရဏဂုံကို ပီသစြာ ရြတ္ဆိုေစရမည္။
ဤအဂၤါ ၃ခ်က္ျဖင့္ ႐ွင္၊ ရဟန္းအျဖစ္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္" လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
ဓမၼပဒ ပ႑ိတဝဂ္မွာ ရာဓဝတၳဳ႐ွိတယ္။ အဲဒီရာဓဆိုတာ က သာဝတၳိျမဳိ့က ဆင္းရဲတဲ့ပုဏၰားအိုႀကီးပဲ။ ပုဏၰားႀကီးဟာ ႐ွင္ရဟန္းျဖစ္ခ်င္လြန္းလို႔ မစားႏိုင္ မေသာက္ႏိုင္ ပိန္ၾကဳံၿပီး ေန႐ွာတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ဘုရားသခင္က သိေတာ္မူတဲ့ အတြက္ ရဟန္းအမ်ားထဲက ဒီပုဏၰားအိုႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူး တရားအမွတ္ရသူ ႐ွိလားလို႔ ေမးေတာ္မူေတာ့ ႐ွင္သာရိပုတၱရာက "ဒီပုဏၰားအိုဟာ တပည့္ေတာ္ကို ဆြမ္းတေယာက္မ လႉဒါန္းဖူးပါတယ္"လို႔ ေလွ်ာက္ထား တယ္။ ဘုရား႐ွင္က " ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္အပ္သည္ကို သိေသာ အားျဖင့္ ဒီပုဏၰားႀကီးကို ႐ွင္သာမေဏျပဳေပးလိုက္ ရဟန္း လဲခံေပးလိုက္"လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ရဟန္းမ်ားကို ေခၚ ေတာ္မူၿပီး
"ရဟန္းတို႔ သရဏဂုံ၃ပါးျဖင့္ ငါခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ပၪၥင္းခံျခင္းကို ယေန႔မွစၿပီး ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီ။ ဉတ္လ်ွင္ေလးခ်က္ေျမာက္ ဥပသမၸဒကမၼဝါစာျဖင့္ ပၪၥင္းခံရန္ ခြင့္ျပဳတယ္"လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတြက္ သိမ္အတြင္း ဥပသမၸဒကမၼဝါစာျဖင့္ ရဟန္းခံျခင္းျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ႐ွင္သာမေဏကေတာ့ မူလက ခြင့္ျပဳခ်က္အတိုင္း
(၁) ဆံ မုတ္ဆိတ္ကိုပယ္ျခင္း၊ (၂) လူဝတ္ကိုပယ္၍ သကၤန္းဝတ္ျခင္း၊ (၃) သရဏဂုံကို ပီသစြာရြတ္ဆိုျခင္း ဒီအဂၤါသုံးခ်က္ႏွင့္ ညီၫြတ္လွ်င္ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ပညတ္ေတာ ္ႏွင့္ ညီၫြတ္တဲ့ ႐ွင္သာမေဏ ျပဳျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္သင့္တယ္။
ယေန႔ ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား (၄)
တည္ေတာဆရာေတာ္
No comments:
Post a Comment