ဦးပုည နွင့္ ျဆာေဖတို့၏
စာေပတိုက္ပြဲ
==========
.
စာေပပရိယာယ္သိပ္္ျကြယ္ဝလါလ်ွင္ မွားသည္မွန္သည့္အေရးထက္ စာေပပိဋကတ္အားကိုးျဖင့္ အမွန္တရားကို (မင္းတုန္းခ်ေသာ့ခတ္ကာ )စကားလက္တလုးံျခားေဖာက္ထြက္တတ္သူ
တို့ပုံပမာလို
ဦးပုည ႏွင့္ ဆရာေဖ
(စာေပတိုက္ပြဲ)
-----------------------
တိုက္ပြဲအစ မယင္းေတာ္က --
မင္းတုန္းမင္းတရားျကီးလက္ထက္ ၌ ဦးပုညသည္ ရြာစည္ရြာစား မင္းလွသခၤယာဘ႔ြဲႏွင့္ အမႈေတာ္ထမ္းရင္း စေလဦးပုည ဟူေသာ
အမည္ျဖင့္ နန္းေတာ္ထဲမွာ စန္းထေနခ်ိန္တြင္ ဆရာေဖမွာ အခ်ဳပ္တန္းအရပ္၌ မိသားစုႏွင့္ ေအးေဆးစြာ ေနထိုင္ရင္း ကဗ်ာစာေပမ်ား ဖြဲ႕ဆို ေနခဲ႕သည္ ။
နန္းတြင္း၌ ကျပရေသာ ဇာတ္မ်ားအနက္ ယင္းေတာ္မေလး၏ဇာတ္သည္ ဆရာေဖ၏ ဇာတ္စာမ်ားျဖင့္ အေတာ္နာမည္တက္လာသည္ ။
ယင္းေတာ္မေလးသည္ ဆရာေဖ၏ မိခင္ႏွင့္လည္း ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္ မကင္းသူျဖစ္သည္ ။ အဆိုအက အလြန္ပိုင္သည္ ။
မယင္းေတာ္အတြက္ ဇာတ္စာမ်ား၊ ငိုခ်င္းစာမ်ားကို ဦးပုညကလည္း ေရးေပးသည္ ။ ဆရာေဖကလည္း ေရးေပးသည္ ။
တစ္ခါေသာ္ --
ျကင္ေဖာ္ကြဲ ငိုခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ စပ္ဆိုေပးပါရန္ မယင္းေတာ္က ေတာင္းပန္သျဖင့္ ဆရာေဖက ေအာက္ပါအတိုင္း စပ္ဆိုေပးခဲ႕သည္ ။
ျကင္ေဖာ္ကြဲ ငိုခ်င္း
----------------------
သည္ဘဝ
သည္မ်ွႏွင့္ တန္ရေပ ၊
ေနာင္ဘဝ ေသာ္မွ
ေမာင္လွကို ပိုလို႔ခ်စ္မယ္ (ကြယ္ ) မ်ိဳးခ်စ္တဲ႔ေဆြ ။
ဗုဒၶေဟ
ေညာင္ေရႊကြဲ႕ သဖန္း ။
ပြင့္ဝတ္ကယ္ ၫ ွာတံေျကြမွ
လြဲေသြျက စတမ္း ။ ။
( ဆရာေဖ )
အထက္ပါ ငိုခ်င္းကို မယင္းေတာ္က
သူ၏ ဇာတ္ပြဲတြင္ သီဆိုရာ အဆိုကလည္း ပိုင္ႏိုင္လွသျဖင့္ ဇာတ္ပြဲျကည့္သူ မိန္းမမ်ားက မ်ားစြာ အားေပးျကသည္ ။ မယင္းေတာ္လည္း
အလြန္နာမည္ျကီးသြားသည္။
ယင္းကို ဦးပုညက မနာလိုဟန္တူသည္။ အထက္ပါငိုခ်င္းကိုဖ်က္၍ခပ္ရိုင္းရိုင္း
စကားလံုးမ်ားကိုသံုးကာ ေအာက္ပါအတိုင္းေရးစပ္လိုက္ေလသည္ ။
ျကင္ေဖာ္ကြဲ ငိုခ်င္း
----------------------
သည္တစ္ည
ညီမႏွင့္ တန္ရေလ ။
ေနာင္တစ္ည ခါမွ
အစ္မကို ပိုလို႔ခ်စ္မယ္ ( ကြယ္ ) စိုးရစ္နဲ႔ေဆြ ။
ရႈပ္ပေလ
မင္းအေမက တစ္ခန္း ။
ရင္ဝတ္ဟာ အတန္ေျကမွ
ဖြားေအကိုဖမ္း ။ ။
( ဦးပုည )
အထက္ပါငိုခ်င္းကိုဦးသာေဗ်ာ၏
ရုပ္ေသး သဘင္တြင္သီဆိုေစေသာအခါ
ဇာတ္သဘင္ေလာက၌ ပြဲဆူ
သြားခဲ႔သည္ ။ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိေသာ ဆရာေဖက ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ခါ ရိုင္းလိုက္ပေလကြာ ဟု ညည္းညဴရသည္အထိျဖစ္ခဲ႕သည္ ။
ဆရာေဖ၏ စိတ္ထဲတြင္လည္း ဦးပုညကို မမုန္းခဲ႕ေပမယ့္ အေတးအမွတ္ေတာ့ ရွိထားခဲ႔သည္ ။
အဘယ့္ေျကာင့္ဆိုေသာ္ ဦးပုညသည္ မင္းေပါက္စိုးေပါက္ ျဖစ္၍ သူဤစာမ်ားသည္ နန္းေတာ္ထဲတြင္ အလြန္ထင္ရွားသည္ ။ ရွင္ဘုရင္ မိဖုရား မ်ား နားအထိ ေပါက္ေရာက္သည္ ။
ဆရာေဖ၏ စာမ်ားမွာ ဇာတ္သဘင္ေလာကသားမ်ားႏွင့္
သာမန္ မင္းမႈထမ္းမ်ားျကား၌သာ ထင္ရွားခဲ႔ရသည္ ။
ဆရာေဖ ေရးစပ္ေသာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေတးထပ္တစ္ပုဒ္ကို ရွင္ဘုရင္က ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ရာတြင္ (သည္ေတးထပ္ ေမာင္ပုည စပ္သည္ထင့္ )ဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိခဲ႔ရာ ဆရာေဖအဖို႔ ရင္ကြဲပက္လက္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္ ့ အေျကာင္းရင္းလည္းရွိခဲ႔ဖူးသည္ ။
မင္းတုန္းမင္း နန္းတက္စအခ်ိန္တြင္ စင္ေတာ္ျကီး စင္ေတာ္ကေလးတို႔ျဖင့္
ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ သီခ်င္းတို႔ကို သီဆိုပြဲထြက္ျကရာ စင္ေတာ္ျကီးမင္းသား ဦးသာေဗ်ာသည္ ဦးပုည ေရးစပ္ေပးေသာ ေအာက္ပါ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ လူးတားၫွပ္ ရွစ္ဆယ္ေပါ ္ေတးထပ္ကို သီဆိုပြဲထြက္ရာတြင္ လူျကိုက္မ်ား၍ နာမည္ရခဲ႔သည္ ။
ဦးပုည ေရးစပ္ေသာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ လူးတားၫ ွပ္ ရွစ္ဆယ္ေပါ ္ေတးထပ္ --
သံုးသိန္း -သံုးေသာင္း -ေလးေထာင္ထိပ္
ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆက္ မဟာဝင္
အတိတ္ျဖစ္ပ်က္ ကမ ၻာတြင္ေအာင္
ဘယ္ရာဇာပင္ မစံျမန္း ။
ေလးဆယ့္ရွစ္ရပ္ ျပႆဒ္ရံသည္
နတ္ဝိသုကံ ဖန္ဆင္းေလသည့္နန္း ။
လူးတား-
( ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ -ႏွစ္ျပန္ေဆာင္သား
ရန္ေအာင္ဗဟို- ျမျမင့္မိုရ္ဝယ္
ေရညိဳေခြခ်ပ္ - ဂေဟထပ္လ်က္
ေျမစပ္ခန္းဝါ- ကဲ႔ပမာသို႕
မႏၵာဘူတပတ္ -ေျမဥကၠဌ္လည္း
လူနတ္ခ်ီးပင့္ -ပလႅင့္သဏၭာန္
ဘံုဗိမာန္ဝယ္ -ေဝယန္ျကငွန္း
သိျကားနန္းသို႔ -တစ္သန္းျခည္ေရာင္
သံုးတိုက္ေလာင္သည္
-အေခါင္ေသ႒ မန္းတည့္ေလး ။ ။
ဝိသုဒၶိပြင့္ပန္း တည္သည့္နန္း ။ ။)
ေရယာဥ္နဝရတ္ ႏႈန္းတႏၲီလို
ေရႊက်ံဳး ဂမၺီကာရန္သန္း ။
ျပည္ျကီးမြန္ေအာင္ ေလာင္ကမန္းႏွင့္
ေရႊေဆာင္ေရႊနန္း အေထြေထြ ။
ေရႊေလာင္း ေရႊေလွ ေရႊေပရြက္
ေတဇာေတြဖက္ ေရလက်ၤာရစ္ေခြ ။
ရတနာဘုမၼိ တိုင္းဌာေနမွာ
သမိုင္းစာေခြ ထိန္ထိန္သစ္လို႔
ေနဣႏၵာရစ္ နတ္ရွင့္ေခတ္ေပ
သာမ်ိဳးစံုစြာေထြ ။
ေရႊနန္းစံဆက္ မဂ ၣေဒလို
ပံုေတာင္းစက္ေရႊ ဆိုက္ပြဲခံမို႔ေလး ။ ။
ဦးပုည
ဤေတးထပ္ကို သီဆိုလိုက္ေသာ မင္းသားဦးသာေဗ်ာသည္ ေရႊသိုင္းႏွစ္ခ်က္အခ်ီးျမွင့္ခံရျပီး ဝင္းစင္( အရပ္သားစင္)မွ စင္ေတာ္ျကီးအျဖစ္ တိုးတက္ေျမွာက္စားခံရသည္ ။
ဤကဲ႔သို႔ ဦးသာေဗ်ာမွာ ဦးပုည၏ ေတးထပ္ျဖင့္ မ်က္ႏွာပြင့္ေနသည္ကို လည္းေကာင္း၏ ျပိဳင္ဘက္ျဖစ္ေသာ မင္းသားဦးသာဇံက မခံခ်င္၍ ဆရာေဖထံ အပူကပ္ခါ ထို႔ထက္သာေသာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတးထပ္တစ္ပုဒ္ကို ေရးစပ္ေစ၍ သီဆိုခဲ႔သည္ ။
ဆရာေဖေရး၍ ဦးသာဇံဆိုေသာေတးထပ္ ----------------------------------------
နန္းဘံု -ဆန္းစံု -ပန္းခံုျမင့္
စန္းယံုေငြသြင့္ မျခားအသြင္ ။
ျမန္းလံႈေဗြဆင့္ ပတၲျမားပလႅင္ဝယ္
ႏွစ္ပါး အရွင္ ျပိဳင္စံထြန္း ။
(ေဝေရာစန - ရေဝေသာမ )
ပရေမေစာလွ နတ္ႏွစ္ဆူမွာ
ျမတ္ပါရဂူ ဆုျကီးရြယ္လို႔ ၫ ႊန္း ။
(မဟီေျမတႏွ႔ံ - ဝသီေနရဗန္႔ )
မဒၵီေဝသန္႔ ခုျငမ္းဆင္သည္
ဥဒါန္းရာဇဝင္ ေနာင္ေမာ္ကြန္း ။
ဌာနီ -ရာသီ -ပါရမီ မႊန္းပါလို႔
သဒၶါစည္ရြမ္း ေအာင္ေမာင္းသံ ။
နတ္ေဒဝါဟၼာအံ႕႔
မဟာနဘံ႔ ေကာင္းခ်ီးသာဓုခံ ။
( ျကငွန္းဆင့္ဆင့္ -အလ်ွမ္းစြင့္စြင့္ )
အဆန္းတင့္တင့္ နန္းျမင့္ယံမွာ
စန္းပြင့္ရွင္ထံ ခိုလံႈခလို႔
ဗိုလ္ပံုသကလ ေစြတိုးေဝျဖိဳးစြာ
ေရႊမိုး ေငြမိုးရြာ ။
( ေလာကိအာသဘ - ေစာဝိိနာယက )
ေဗာဓိလ်ာဘုရာ့ အလွဴသဒၶါသည္
ဇမၨဴပထဗ်ာ ေျမလံုးတုန္ရေလး ။
(ေရႊနန္းေဆာင္ျမင့္ -ေငြဆန္းေရာင္ပြင့္)
ေနဝန္းေျပာင္မင့္ သိျကားေဆြမွာ
ျဗဟၼာ့က်က္သေရ တက္ျဖိဳးေဝလို႔ေလး။ ။
(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ )
အထက္ပါ ဆရာေဖ၏ ေတးထပ္သည္ သုတိအလြန္သာသည္ ။
စာအလြန္ႏုသည္ ။ အကၡရာ တစ္လံုးစီ တစ္လံုးစီ
အေပါ ္ကာရန္ထပ္၍ ယူထားပံုမွာ မန္က်ည္းရြက္ကေလးမ်ားကို တစ္ခုအေပါ ္ တစ္ခုထပ္၍ တင္ထားသလိုရွိျခင္းေျကာင့္ မန္က်ည္းရြက္ထပ္ ကာရန္ နေဘညီေသာ ကဗ်ာမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ နန္းေတာ္ပြဲျကည့္ေဆာင္တြင္ မင္းတရားျကီး၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌ ဦးသာဇံသည္ ဤရွစ္ဆယ္ေပါ ္ ္ေတးထပ္ကို သီဆိုရင္းထြက္လာရာ တစ္နန္းေတာ္လံုး ျခိမ္းျခိမ့္သဲသဲ ျဖစ္သြားေလသည္ ။ သည္ေတးထပ္ ဘယ္သူစပ္တာပါလိမ့္ဟူေသာ အေမးမ်ားထြက္လာသည္ ။
မင္းတရားျကီးကိုယ္တိုင္က ( သည္ေတးထပ္ ေမာင္ပုည စပ္သည္ထင့္)
ဟု အေမးေတာ္ရွိသည္ ။
ဆရာေဖအဖို႔ ရင္ကြဲပက္လက္ျဖစ္မည္ဆိုလည္း ျဖစ္ေလာက္ဖြယ္ရာေပတကား ။
ဤသို႔ျဖင့္
ဆရာေဖေရးေသာစာအခ်ိဳ႕ကိုဦးပုညေရးသည္ဟုပင္အထင္ေရာက္ျကေလရာ
(စာေကာင္းလ်ွင္မေအေပးေတြက
စေလေရးထင္ျကတယ္ ။) ဟုပင္ ဆရာေဖ့မွာညည္းညဴခဲ႔ရေလေတာ့သည္ ။
ဆရာေဖသည္ သူ၏ ကဗ်ာကို
ေလွာင္ေျပာင္၍ စာခ်ိဳးခဲ႔ေသာ ဦးပုည၏
အားနည္းခ်က္ အခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္ ။
ဦးပုညသည္ ေမြးကတည္းကပင္ ညာလက္တစ္ဖက္မွာ မသန္စြမ္း၍ စာေရးေသာအခါ ဘယ္လက္ျဖင့္ ေရးရသည္။ေနာက္ျပီး ဦးပုညလို ရြာစည္ရြာစား မင္းမႈထမ္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း ၊ ဆရာ အေခါ ္ ခံေနသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း ဤကဲ႔သို႔ေသာ ညစ္ညမ္းသည့္ ကဗ်ာေလွာင္ မ်ိဳးကို မေရးသင့္ေျကာင္း ေရးမိလ်င္လည္း လက္ကို ျဖတ္ပစ္သင့္ေျကာင္း ၊ ယခုေတာ့ ေမြးရာပါ လက္တစ္ဖက္ ခ်ိဳ႕ယြင္း၍ ျဖတ္ပစ္စရာ မလိုေတာ့ေျကာင္း၊ဦးပုညသည္ ဆရာအတုအေယာင္သာျဖစ္ေျကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာဆို၍ ေအာက္ပါ ကဗ်ာကို ေရးကာ ဦးပုညကို ႏွိပ္ကြပ္ေလေတာ့သည္ ။
ေလာေက ဟေတၳခ်ိဳ႕လွ်င္ျဖင့္
လူဖို႔ မေကာင္း ။
မန္းကနက္မွာလ
စန္းလက္ ဇာတာေျပာင္လို႔
ကဗ်ာေလွာင္ နေဘေတးကို
ဆရာေယာင္ စေလက ေရးတယ္တဲ႔ဗ်ာ
ေတြးဆသင့္ေျကာင္း ။
( ဆရာေဖ )
ဦးပုညသည္ ဆရာေဖက မိမိ၏ အားနည္းခ်က္ကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္လာေသာအခါ ေအာက္ပါေတးထပ္ကို ေရး၍ ျပန္တိုက္ေလေတာ့သည္ ။
ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ပိတုန္းပိတ္ကယ္ႏွင့္
က်ံဳးထိပ္က ငေဖ ။
ကုန္းပိတၱ တေစၧလို
အသေရ ဟိတ္ႏြမ္း ။
အသြင္ႏွင့္ အျမင္မွန္တယ္
ဘဝင္ခံ မဲတဲ႔စိတ္ႏွမ္း ။
မႏိႈင္းအပ္ မယွဥ္ရာ
နင္ဘာျပဳ ေဟာ့ရမ္း ။
ဝင္ကာခု ေသာ့သြမ္းလို႔
ေျကာ့ျကမ္းလိုက္ေလတယ္ ။
ေျကာင္းမတန္ ေစာင္းမာန္ခက္
ေျပာင္းျပန္ရွက္ ၊ ရွက္ရေခ်မယ္ ။
ဆီးေစ့ႏွင့္ ျမင့္မိုရ္ ရြယ္သလို
ခင္းဆိုဘြယ္ ေျကာင္ က်ားႏွင့္
ဖား ျခေသၤ႔ ၊ ေရႊဟသၤာ
က်ီးနက္ ျပိဳင္လာ ။
နဂါးႏွင့္ တီပမာလို
ရီစရာ ေစာက္ရူးမို႔ေလး ။ ။
( ဦးပုည )
( အထက္ပါေတးထပ္၏ ပထမ အပိုဒ္တြင္
ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ပိတုန္းပိတ္ရယ္ႏွင့္ -- ဟူ၍ ဆရာျကီး ဦးခ်မ္းျမ၏ စာအုပ္ထဲတြင္ ပါသည့္အတိုင္းေရးလိုက္ရပါသည္။အျခားစာအုပ္တစ္အုပ္ထဲတြင္ ထိုအပိုဒ္ကို
ဖ်င္ခါသာ ပိတုန္းပိတ္ရယ္ႏွင့္ -- ဟုေရးထားသည္ကို မွတ္သားရပါသည္ ။)
ဦးပုညႏွင့္ ဆရာေဖတို႔၏ စာေပတိုက္ပြဲကား ၊ တစ္စ တစ္စ ျပင္းထန္လာေခ်ျပီ။ ျပင္းထန္လာရသည့္
အေျကာင္းရင္းကလည္း ရွိသည္ ။ ၄င္းမွာ ေနာက္ကြယ္မွ ေျမွာက္ထိုးပင့္ေကာ္ လုပ္ေနျကေသာ ၊
သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ေနာက္လိုက္တပည့္မ်ား ျဖစ္ေလသည္ ။
တပည့္မ်ားသည္ ေျမွာက္ပင့္ေပးရံု မ်ွမက ၊ တစ္ဖက္လူ၏ အားနည္းခ်က္ကိုလည္း ရွာေဖြစုေဆာင္း၍ သာသာထိုးထိုး ပံ႔ပိုးေပးျကေလသည္ ။
တပည့္မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္အရ ၊ ဦးပုညသည္ ဥပဓိရုပ္ ခ်ိဳ႕ငဲ႔သူ ျဖစ္သည္ ။ ယာဖက္လက္မွာ ကုပ္ခြင္ေသးသိမ္၍ ဘယ္လက္ျဖင့္သာ စာေရးရသည္ ။ လူေရွ႕သူေရွ႕တြင္ သူ၏ မသန္ေသာလက္္အား အက်ၤ ီ လက္ရွည္ကို ဖာလ်ားခ်၍ ဖံုးအုပ္ထားရသည္ ။
ီကိုယ္ခႏၶာခ်ိဳ႕ယြင္း၍ ဘုရင္မင္းျမတ္ေရွ႕ေတာ္တြင္ အခစား မဝင္ရဲပဲ ၊
နန္းေတာ္အျပင္ဘက္ ထားဝယ္ေဆာင္တြင္ ေနရကာ လက္ဖက္ရည္ေတာ္ တည္ေပးရသူသာျဖစ္သည္ ဟု ဆရာေဖက သိရသည္ ။ ထို႔ေျကာင့္ ဦးပုညအား ေအာက္ပါ အတိုင္း စာခ်ိဳး၍ ထိုးႏွက္ျပန္သည္ ။
ကဗ်ာစီ ေမာင္ပုည
ေဆာင္ဂုဏ္ျပ ထုတ္လ်ွင္
ေတာင္ခ်ံဳက ပုတ္သင္လို
ကုပ္ခြင္သိမ္ လက္ေသး ။
မင္းေျမွာက္လို႔ သင္းေလာက္ေက်ာ္သည္
ထြင္းေဖာက္ေကာ္ ဥာဏ္မ်ိဳးႏွင့္ေဝ း ။
( ဆရာေဖ )
( အထက္ပါ ေတးထပ္သည္ ေျခာက္ပိုဒ္သာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိ၍ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပိုဒ္ ေပ်ာက္ေနေျကာင္း ဆရာျကီးဦးခ်မ္းျမ က ေရးသားထား ပါသည္ ။ )
ဆရာေဖသည္ ဤမ်ွႏွင့္ အားမရေသး ။ ဦးပုည ဘက္မွ မည္သည့္ အသံမွ မထြက္လာခင္ ေအာက္ပါေတးထပ္ျဖင့္ ထမ္မံ တိုက္ခိုက္ျပန္သည္ ။
ဇစၥႏၶာဧဠ
စေလက ပုညံ
အေျခက ဂုဏ္ခံေသာ္
ပံုသဏၭာန္ဆိုျပ ။
ကုသလ ဥေပကၡာ
လူျဖစ္လာ သႏၲီရဏ ။
သေႏၶခ်င္း မတူပါ
အယူမွာ ကြာလွ ။
နမူနာ စာအရ ကိုေတာ့
ကမ႓ ၻာက အသိပါ ။
ဝိပါတ္မွာ မဟာထပ္ပါလို႔
လာကပ္တဲ႔ မန္းျမိဳ႕ဆရာ ။
သေႏၶခ်င္း ဒါေလာက္ကြာတယ္
ဝါေမာက္ကာ ဆိုင္မတုခ်င္နဲ႔
ျပိဳင္ျပဳက မႏုႆ ဌာနီ
မုခ်ကြာမည္ ။
ဥကၠ႒ အာဇာနည္ကို
စာပလီ ေရးလာႏွင့္ေလး ။ ။
( ဆရာေဖ )
ဦးပုညသည္ သူ၏အားနည္းခ်က္ကို ငယ္က်ိဳးငယ္နာေဖါ ္၍ ဆရာေဖက ေရးလာေသာအခါ နန္းေတာ္သူ နန္းေတာ္သားတို႔ အလယ္တြင္ လြန္စြာ အရွက္ရသြားသည္ ။
ဦးပုည က သူ၏ လက္တစ္ဖက္ သိမ္ေနရျခင္းမွာ ဆရာေဖေရးသကဲ႔သို႔ ေမြးရာပါ ခ်ိဳ႕ယြင္္းခ်က္ မဟုတ္ဘဲ သူေက်ာင္းေနစဥ္အရြယ္က ဖခင္ႏွင့္ အတူအိပ္ေနစဥ္ ဖခင္ျဖစ္သူက ေယာင္ရမ္း၍တြန္းခ်မိကာ အိပ္ယာထက္မွ ျကမ္းျပင္ေပါ ္သို႔ ျပဳတ္က်ကာ ေဆးကုသေသာ္လည္း ျပန္မေကာင္းေတာ့ဘဲ ညာလက္တစ္ဖက္ သိမ္သြားရျခင္းသာျဖစ္ေျကာင္း ဤသည္ကို ဆရာေဖက ေမြးရာပါ အားနည္းခ်က္အျဖစ္ တိုက္ခိုက္ေရးသာလာသည့္အတြက္ ဆရာေဖသည္ လူလိမ္ လူညာတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေျကာင္းကို ေအာက္ပါေတးထပ္ကို ေရး၍ ျပန္ေခ်ပပါသည္ ။
တရုဏီ ရြယ္ကာလ
ငယ္ခါက ေက်ာင္းေန
ဘယ္ညာခ် ေစာင္းအေနမွာ
ေလာင္းကေဝ ငါ့အား ။
အိပ္ေပ်ာ္ခိုက္ ဘ-အလာမွာ
မ-ကာသာ တြန္းခ်ေလျငား ။
သို႔အတြက္ လက္ယာသိမ္သည္
ငါကဝိန္ လူအား ။
ဘာအလိမ္ လူ႔ငႏြားရယ္က
အရႈ႕မွား ေလတယ္ ။
ငေဖရယ္ စေလတုေပမယ့္
ေမယုႏွင့္ ျမင့္မိုရ္ကြာမယ္ ။
သူရာႏွင့္ သိျကားႏွယ္
ဘုရားဝယ္ မာန္နတ္တို႔
စာတတ္ႏွင့္ အ သူပမာ ။
အဲ သည္ေလာက္ကြာ
ေကဝဋ္ႏွင့္ မေဟာ္သဓာလို
အေတာ္ကြာ ျခားတာမို႔ေလး ။
( ဦးပုည )
ဆရာျကီးဦးပုညသည္ ဤမ်ွႏွင့္ အားမရေသးဘဲ ဒုတိယေျမာက္ေတးထပ္တစ္ပုဒ္ကို ထပ္ေရး၍ ဆရာေဖအား အလဲထိုးရန္ျကိုးစားျပန္သည္ ။
ေစတီယ မင္းလက္ထက္
ဖြားဖက္ေတာ္ရဲဗိုလ္
မဟုတ္မွ သူဆိုတယ္
သူ႔တစ္ကိုယ္ မုသား
အလြဲမ်ား ဘုရင္တြင္သည္
အလိမ္တြင္ မင္းတရဖ်ား ။
အမွားမ်ာ့ ဥေသ်ွာင္ငယ္
အေကာက္ေတာင္ပိုင္စား ။
သေဘၤာပါ မွန္မ်ားကိုေသာ္မွ
မွားေခါ ္လို႔ေရာင္းေစ ။
မွန္ေခါ ္လ်ွင္ အာကိုဖဲ႔မယ္ဟု
ေမာင္းလွည့္မည့္ လူစားပါေပ ။
တစ္မိုးေအာက္ လူ႔ျပည္မွာ
သည္ေမာင္ေဖ တစ္ပါးဟာျဖင့္
မုသားေစာင္လိုျခံဳ
ပိန္းပိတ္လို႔ မႈန္ ။
မ်က္လွည့္ျကီး ဥာဏ္မ်ိဳးစံုရယ္
လွည့္စားပံု ဆန္းပါလွေလး ။ ။
( ဦးပုည )
ထိုမ်ွ မကေသး ဆရာျကီးဦးပုညသည္ ေနာက္ဆံုးပြဲသိမ္းေတးထပ္တစ္ပုဒ္ကို အျပင္းထန္ဆံုး အျကမ္းတမ္းဆံုး ယုတ္ညံ႔ေသးသိမ္းဆံုး စကားလံုးမ်ားသံုးကာ ေရးစပ္ျပီး ဆရာေဖအား ျပန္မလွန္ႏိုင္ေအာင္ ထိုးႏွက္လိုက္ပါေတာ့သည္
ဂ်ပ္ေကာင္ႏွယ္ ဖင္ၾကားက
သန္းစကား သူဝါ
ရမ္းကား၍ တုလာလ်ွင္
ဥပမာ ဆိုစို႔ ။
ေခ်းပံုႏွင့္ ျမင္းမိုရ္ေတာင္
ခင္းဆိုေယာင္ ျပဳၾကသည္သို႔ ။
ေသးကြက္ကို ပင္လယ္
နင္တကယ ္ထင္လို႔ ။
သဘင္ဝယ္ ယွဥ္ မတို႔လာႏွင့္
သခင္တို႔ ဦးခ်ီ ။
အံုးမႈတ္လို အေနစားငယ္ႏွင့္
ေရႊဖလား မႏိႈင္းတန္သင့္ၿပီ ။
ဥတုႏွင့္ ပုစြန္ဆီ
ဒြန္ပီပီ ယွဥ္တြဲလို႔
စပ္ဖဲ အတြင္းခံ
႐ိုင္းမိုက္တဲ့ဥာဏ္ ။
မိုးႀကိဳးႏွင့္ အီးသံလို
ခရီးမွန္ ကြာလွမ္းလွေလး ။
( ဦးပုည )
ဆရာႀကီးဦးပုညက ဤေတးထပ္ကို ေရးၿပီးေနာက္ပိုင္း ဆရာေဖ့ထံမွ မည္သည့္ အသံမ်ွ ထြက္မလာေတာ့ေခ် ။
ေလးစားဖြယ္ရာေကာင္းသည္မွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ပုရပိုက္ေပၚတြင္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ တိုက္ခိုက္ေနေသာ္လည္း အၿငိဳးအေတး အာဃာတ မထားၾကေခ် ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆရာေဖသည္ မကၡရာမင္းသားႀကီး၏ အေဆာင္ကိုင္စစ္သားဘဝျဖင့္ အမႈေတာ္ထမ္းေနရၿပီး ေတးကဗ်ာစပ္ဆိုျခင္းကို နားထားဟန္တူသည္ ။
ထို႔ေနာက္ဦးပုည
သည္လည္း ျမင္ကြန္းညီေနာင္တို႔ ပုန္ကန္ေသာအမႈတြင္ အခါေပးသည္ဟုဆိုကာ အဖမ္းခံခဲ့ရသည္ ။
အက်ဥ္းက်ေနစဥ္အတြင္း ဆရာႀကီးဦးပုညသည္ သူ႔အားမနာလို မ႐ႈ႕စိမ့္ျဖစ္ေနေသာ ၿမိဳ႕ဝန္ဦးသာအိုး၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ဇီဝိန္ေႂကြခဲ့ရ႐ွာသည္ ။
ဦးသာအိုးလက္ခ်က္ျဖင့္ ဆရာႀကီးဦးပုည အသတ္ခံရေသာသတင္းသည္ တစ္ၿမိဳ႕ေတာ္လံုးျပန္႔ႏွံ႔သြားၿပီး
လူကိုေခြးသတ္ေလျခင္းဟူ၍ ႏွေျမာတသ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ၾကရသူမ်ားထဲတြင္ ဆရာေဖလည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္သည္ ။ ဆရာေဖသည္ ဆရာႀကီးဦးပုည၏ နီးရာဓားေၾကာက္ေနရေသာအျဖစ္ကို သံေဝဂယူရင္း စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာျဖင့္ ေအာက္ပါေတးထပ္ကို ဖြဲ႔ဆိုလိုက္ေလသည္ ။
ဟုတ္သလို ျပန္မႁမြက္သာဘု
တုတ္တျပက္ ဓားပါ ။
႐ုတ္တရက္ျခားမကြာသည္
အနားမွာ လက္ငင္း ။
ေၾကာက္စရာ့ အေၾကာင္းေမ်ွာ္လ်ွင္
ေခါင္းမေဖာ္ ျပားလို႔ဝပ္ဆင္း ။
လ်ာမဲ့လို႔ နားဗလာ
စကၡဳမွာ အ႐ွင္း ။
ဖက္ျပဳကာ ျမဴမကင္းတာမို႔
လူ အ ဖ်င္းလုပ္ကာ
အမႈေတြ ေပြတဲ့ကိန္းဟာမို႔
ေရႊခ်ည္တိမ္း ေ႐ွာင္ရသည္သာ။
သတိႏွင့္ပညာကို
စဥ္မကြာ မွန္ထားမွ
ရန္ပါးမည့္ ခုခါ
ေႏွာဖို႔သင့္စြာ
သေဘာလိုက္ မေျပာသာသည္
ေယာဆရာ လုပ္စမ္းခ်င့္ေလး ။
( ဆရာေဖ )
့ ဆရာႀကီးဦးပုညႏွင့္ဆရာေဖတို႔၏ စာမ်ားကိုႏိႈင္းယွဥ္ျခင္း
ဦးပုည၏စာမ်ားသည္ ထိုအခါက နန္းေတာ္ထဲတြင္သာမက တစ္တိုင္းျပည္လံုးေက်ာ္ၾကားသည္ ။ ဦးပုညက စာကိုစံုေအာင္ေရးသည္ ။ သူေရးသည့္စာမ်ားသည္ အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ စာမ်ားျဖစ္၍ အမ်ားကႏွစ္သက္ၾကသည္ ။
ဆရာေဖသည္စာစံုေအာင္ မေရး ၊ေတးထပ္၊ေလးခ်ိဳးမ်ားသာ ေရးၿပီး သူေရးသည့္စာမွာ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ေကာင္းအတြက္သာျဖစ္သည္။သဘင္သည္မ်ားကသာ ဆရာေဖကို ႏွစ္သက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူ၏စာကို လူသိနည္းသည္ ။
ဦးပုညမွာ မင္းတရားႀကီးေျမႇာက္စားထားသူလည္းျဖစ္၊နန္းေတာ္ထဲဝင္ထြက္ေနသူလည္းျဖစ္၍ သူ၏စာမ်ားသည္ မင္းညီမင္းသား ၊မိဖုရားမ်ားထံသို႔အေရာက္ အေပါက္မ်ားျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကဗ်ာေကာင္းစာေကာင္း တစ္ပုဒ္ထြက္ေပၚလာလ်ွင္ အမ်ားက ဦးပုည၏ စာဟုသာထင္ေနၾကသည္။
ဤသည္ကို ဝန္စာေရးဦးသာ အစ႐ွိေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကပင္ မခံခ်င္ျဖစ္၍ ေအာက္ပါအတိုင္းစာခ်ိဳး၍ ကလိဘူးသည္ ။
ဝန္စာေရးဦးသာ၏ လြမ္းခ်င္း
စာမကံုးခ်င္ဘု
လံုးလံုးႀကီးစိတ္နာ ။
ခုအခါ တို႔သူငါေသေအာင္ေကာင္းေစေတာ့ ေ႐ွးေၾကာင္းရင္းကုသိုလ္ဖန္
ႏိုင္ငံမွာ ကုိပုညတဲ့
သူမွသာစာေျပာင္
ျပည္ေဘာင္အံ့ဘြယ္မင္းေပေလး။
စီျပန္ပါသည္
သည္စာဘယ္က ကိုပုညတဲ့
ျဖစ္ရေတာ့သာ
လြန္ေက်ာ္ေစာတဲ့ သာေဗ်ာ ဟာ
ဆို႐ွာသမ်ွ ကိုပုညတဲ့
ယင္းေတာ္၊ျခဴးအံု
ကမ်ိဳးစံုတဲ့ ပံုတစ္ပဲသာ
အမူတံုးတို႔ သံုးျပန္႐ွာ
ဆရာစေလ သူ႔ႏႈတ္ထြက္
သူ႔ခ်က္ေပဟု ၊တည္ေနဝန္႔႐ွင္
ခ်ီးမြမ္းပံုတင္ၾက
ဟိုအရင္ကစာေတြ
ဆရာစေလ သူစီကံုးတယ္လား
ေရႊနန္းသူအမူတံုးတို႔ရယ္
ျငင္းအံုးကြယ္ေလး ။
( ဝန္စာေရးဦးသာ )
( အထက္ပါ လြမ္းခ်င္းကို ဆရာေဖေရးသည္ဟု စာအုပ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။)
ဝန္စာေရးဦးသာသည္ ထိုေတးထပ္ကို ေရးသားရာတြင္ ဦးပုညကို မုန္း၍ ေရးသာျခင္းမဟုတ္ဘဲ သူ႔အျမင္ကိုတင္ျပထားျခင္းသက္သက္သာျဖစ္သည္။
ဆရာေဖသည္လည္း ဝန္စာေရးဦးသာကဲ႔သိုိ႔ပင္ စိတ္ထဲတြင္ ႀကိတ္ခဲမရျဖစ္ကာ ေအာက္ပါေတးထပ္ကို ေရးစပ္ခဲ့ေသးသည္။
စေလဥာဏ္ ေတာပါးစပ္က
ေျပာစမွတ္ နန္း မူ ၊
ေလာကဓာတ္ ဗလန္းဆူုၿပီ
မန္းျပည္သူ အမ်ား၊
နေဘက ေျခ -မပါတယ္
စေလစာ ႀကိဳက္ၾကေလျငား။
ဆန္း အႏု ယွဥ္ရာတြင္
ပညာ႐ွင္ အမ်ား ၊
လကၤာယဥ္ စာသြားကိုေတာ့
မညႇာအား ႏွိပ္နယ္။
စာေကာင္းရင္ မေအေပးေတြက
စေလေရးဆိုျကျပန္တယ္ ။
တို႔မ်ားျဖင့္ မွန္တကယ္
ဥာဏ္မငယ္ ကံေစာင္းလို႔
ျပန္ေျပာင္းလို႔. မေျပာခ်င္
ေဟာ-ခုေခတ္တြင္
ေတာပါးစပ္ ႐ိုင္းမယဥ္ကို
မႏွိုင္းခ်င္ ၿပီဘူးကြဲ႔ေလး ။
( ဆရာေဖ )
ဤေတးထပ္တြင္ဆရာေဖက ဦးပုညေရးေသာ စာမ်ားထက္ သူေရးေသာစာမ်ားက ပို၍ ဆန္း၊
ပို၍ႏု ၊ ပို၍ယဥ္ေသာ္လည္း ပညာ႐ွင္မ်ားက မသိဟန္ေဆာင္ကာ သူ႔အား မညႇာ မတာ ႏွိမ္ၾကသည္ဟု ရင္ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။
အထူးမွတ္သားစရာမွာ ( နေဘက ေျခ မပါတယ္)ဟူေသာ စကားပင္ျဖစ္သည္။
ဦးပုညေရးေသာ ကဗ်ာမ်ားသည္ ပါဒတိုင္း၊ ပါဒတိိုင္းတြင္ တစ္ခုေပၚတစ္ခု နေဘကာရန္ထပ္ပံု မညီ ၊နေဘကာရန္မ်ားသည္ တစ္းလံုးႏွင့္တစ္လံုး မန္က်ည္းရြက္ကေလးမ်ား စီထပ္ထားသကဲ့ သို႔၊ ကာရန္တူ အသံတူ စကားလံုးမ်ားကို တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ မစပ္ႏိုင္၊ ကာရန္လြတ္သည္ဟု ဆရာေဖက ယူဆသည္။
ဆရာေဖယူဆသည့္အတုိင္းသူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ကဗ်ာမ်ားကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ၾကပါစို႔၊၊
ဆရာႀကီးဦးပုည၏ နိဗိၺႏၵေတးထပ္
မုေလးရံု ေတာအစ
ေဒါနလမ္းေျမညီ ။
ေလ်ာက်စမ္း ေရခင္းၾကည္တယ္
ေ႐ႊႏွင္းဆီ ကန္ေခ်ာင္း ။
လြမ္းမတတ္ စကားဝါငူမွာ
နံသာျဖဴ ေလးေမာင့္စံေက်ာင္း။
စပယ္ခ်ပ္ သရဖီေခ်ာင္
ခြာညိဳေတာင္ ခိုေအာင္း ၊
ေမႊးနံသာစုေပါင္းတဲ့
ႏုေညာင္ေစာင္းထက္မွာ
ပဒုမၼာ ၾကာသကၤန္း
ခါဆင္ျမန္း ေတာေမြ႕ေပ်ာ္ရာ ။
ပန္းေသာ္က တံတိုင္းကာသည္
ဇီဇဝါ မုခ္ျခားလို႔
တံခါးက ခ်ရားႀကိဳင္
သင္းတဲ့ဂႏိုင္၊
ယုဇန မဟာၿမိဳင္မွာ
ကမ ၻာတိုင္ မွီးမယ္ပေလး ။ ။
( ဆရာႀကီး ဦးပုည )
အထက္ပါေတးထပ္တြင္ အတၱာလကၤာရ အနက္အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ ေကာင္းေသာ္လည္း၊ ဆရာေဖ ေျပာသကဲ့သို႔ မန္က်ည္းရြက္သပ္ နေဘမထပ္ပဲ အေျခမပါေသာ နေဘမ်ားကို ေတြ႕ရပါမည္ ။
၄င္းတို႔မွာ-
စပယ္ခ်ပ္သရဖီေခ်ာင္ ႏွင့္
ခြာညိဳေတာင္ ၊
ပန္းေသာ္က တံတိုင္းကာသည္
ဇီဇဝါ မုခ္ျခားလို႔ ။
စသည္ျဖင့္ နေဘမထပ္ဘဲ ကာရန္ခ်ိတ္မိရံု ယူထားသည္ကို ေတြ႕ရမည္။
ဆရာေဖ၏ နိဗိၺႏၷေတးထပ္
နန္းသေျပ ပင္ၫြန္႔
စမ္းေရကြန္႔ ရိပ္ပ်ံ ၊
ပန္းေဟဝန္႔ ဗိမာန္မွာ
အဓိ႒ာန္ဆင္ျမန္း ။
ပင္လံုးကြၽတ္ ပြင့္ေဝျဖာတယ္
က်င့္ဧကစာ သံုးတဲ့ သခၤန္း ။
ျမက္ႏြယ္ၫြန္႔ တည့္တည္ရာမွာ
လွည့္လက္်ာ ေခြသန္း။
စည့္မ်က္ႏွာ ေျမၾကငွန္းငယ္သို႔
ေႁခြျမန္းဖို႔စိတ္သာ။
တင္စလြယ္ ဆင္ျခယ္သ
အ႒ဂၤ သံုးေဆာက္တည္ရာ။
တစ္ကိုယ္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာဝယ္
နိဗိႏၷာ ၾကည္ေဇာႏွင့္
သည္ေတာပ ၿမိဳင္ေဝဘူ
ပန္းစံုကၾကဴ၊
ကမၼ႒ာန္းရ အုတ္ဂူမွာ
႐ုကၡမူ ေပ်ာ္ဆံုးပေလး။ ။
( ဆရာေဖ )
အထက္ပါ ေတးထပ္တြင္ မန္က်ည္းရြက္ထပ္ နေဘမ်ား အားေကာင္းသည္ကို ေတြ႕ရပါမည္ ။
စမ္းေရကြန္႔ - ပန္းေဟဝန္႔
ပြင့္ေဝျဖာ - က်င့္ဧကစာ
လွည့္လက္်ာ - စည့္မ်က္ႏွာ
ေျမၾကငွန္း - ေႁခြျမန္း
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ - နိဗၺိႏၵာ
အုတ္ဂူ - ႐ုကၡမူ ။ ။
ဆရာႀကီးဦးပုညသည္ စကားလံုးအားေကာင္းမႈႏွင့္ အဓိပၸါယ္ ေလးနက္မႈကို အသားေပးၿပီး ၊ ဆရာေဖက ကာရန္နေဘလွပမႈႏွင့္အႏု၊အယဥ္တို႔ကို အသားေပးသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္ ။
ဆရာႀကီးဦးပုည၏ ကာရန္မ်ား
ျပသာဒ္ရံသည္ - နတ္ဗိသုကံ
ကာရန္ဆန္း - ေလာင္ကမန္း
ေပြေပြ႐ွက္ - ေတဇာေတြဖက္
မဂ ၣေဒ - ပုန္ေတာင္စက္ေ႐ႊ ။
ဆရာေဖ၏ ကာရန္မ်ား
ပတၱျမားအသြင္- ႏွစ္ပါးအ႐ွင္
နတ္ႏွစ္ဆူ- ျမတ္ပါရဂူ
ခုျငမ္းဆင္ - ဥဒါန္းတြင္
ပါရမီမႊန္း - သဒၶါစည္ရြမ္း
အလႉသဒၶါ - ဇမၺဴပထဗ်ာ ။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဆရာႀကီးႏွစ္ဦး၏ စာေပတိုက္ပြဲမွ
ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ သင္ခန္းစာယူစရာမ်ား၊ကဗ်ာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗဟုသုတမ်ား၊သံေဝဂ ရစရာမ်ား၊
မ်ားစြာ ရ႐ွိလိုက္ပါသည္။
( ဆရာႀကီးဦးခ်မ္းျမ၏ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ )
Crd
No comments:
Post a Comment