ပန္းတိမ္ဖိုဝယ္ ေရႊကိုသိုဝွက္ ပခ်ဳပ္ခြက္၌ ရိႈက္လ်က္ငိုေန လက္ေကာက္ေရႊကို ငါေလဤသို့ေမးမိ၏
အို လက္ေကာက္ မိးေတာက္အတြင္းသက္ဆင္းခဲ႔ရ ပူဒုကၡေၾကာင့္ ေတြးဆျပီးေတာ့ ငိုသေလာ
ေရႊမွ႔အေျဖ။ ။ မီးေဘးအတြက္အခံခက္၍မငိုပါဘူး
ေမး၊။။မီးေဘးအတြက္အခံ၍မငိုရေသာ္ကိုင္မွ႔ေပထက္တူတင္နွက္၍ရိုက္နွက္ေသာေၾကာ့င္ငိုသေလာ
ေရႊမွ႔အေျဖ။ ။ေပေပၚတူတင္မနာက်င္ဘူး ငါပင္ေပ်ာ့ညက္အခံခက္၍ ရိုက္နွက္ေသာေၾကာင့္မငိုပါ
ေမး။ ေပေပၚတူတင္မနာက်င္ေသာ္ နန္းလ်ာေဖာက္ထြင္းသင့္ကိုဆဲြ၍ ဆဲြျခင္းအတြက္အခံခက္၍ငိုသေလာ
ေရႊမွ႔အေျဖ၊။ နန္းလ်ာေဖာက္ထြင္းဆဲြျခင္းအတြက္အခံခက္၍မငိုပါဘူး။
ေမးသူ ။ အိုအသင္လက္ေကာက္ မီးေတာက္၌လဲသင္မပူ တူနဲ႔ထုလည္းသင္မနာ နန္းဆဲြတာလဲသင္မေျကာက္ သို့ပါလ်က္နဲ႔ ပက္လက္ဝမ္းနည္း ရိႈက္ႀကီး ရိႈက္ငင္ပူမစင္သည္ အသင္ဘာေၾကာင့္ငိုသနည္း
ေရႊ၏အေျဖ။ အို သခင္ ဆင္ျခင္၍သာစဥ္းစားၾကာ့္ပါေလာ့ ငါငိုရတဲ႔အေၾကာင္းရင္းက ငါတို့ေရႊမ်ိဳးတန္ဖိုးထက္က လူတိုင္းတ၏ေလာကအလယ္လြန္တင့္တယ္၏ ယခုအခါဝယ္ ညိႈးပိန္အံ႔ေလာက္ ကံငယ္ေထာက္၍ ေတာျခံဳေတာင္ၾကားအေလ့က်ေပါက္တဲ႔ ေရြးေစ့နဲ႔အခ်ိန္ခံရေသာ္ေၾကာင့္ အယွဥ္ခံရ ငါငိုမိ၏
မူရင္း ထီးခ်ိဳက္ျမိဳ႔ တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
No comments:
Post a Comment